De sloop van de Bonifatiuskerk

klok

Ik woonde op het beukenplein en de kerkklok was "onze" klok.

De kerk...

op 4 jarige leeftijd werd Ik er gedoopt, de lagers school gevolgt op de Sint Barbara, en op vrijdag werd er gebiecht, want dat moest, als 7 jarige begreep Je niet wat er te biechten veel, op die leeftijd viel er niks te biechten, dus dan maar een leugentje vertellen, 3 weekgegroetjes En 6 onze vaders van de rozenkrans opdreunen. Née het waren geen gezellige jaren . Buiten spleen wel, maar altijd gescheiden van de jongens. (Zucht). Koude kerk, helemaal in de winter!

Uitzicht van uit ons huis

Vanaf de Linnaeusstraat keken wij uit op de toren en de klok.

Verplichte kerkgang en elke  maand biechten.😇

Kerk bezoek

Heel wat tijd doorgebracht in deze kerk.
"nuchter" naar de kerk, broodje mee en thee in een flesje met een kurkje in een krant gewikkeld om het warm te houden,wat je dan weer op school mocht nuttigen.
In mijn herinnering wel vijf keer in de week. En dan natuurlijk ook op zondag naar de kerk.

Heilige doeleinden en Jules de Corte

In de oorlogswinter van 1943 trok ik als peutertje - ik was nog geen twee jaar oud - 's avonds een pan met heet water van het gasstel over mij heen. Dat leverde brandwonden op. In de paniek - er was geen elektriciteit - stoof mijn moeder naar de pastorie en vroeg om een paar kaarsen om wat licht te krijgen. De reactie van pastoor Schiphorst: "Kaarsen zijn alleen voor heilige doeleinden..." en
daarmee kon zij het doen. Het was Jules de Corte die ooit nog eens een lied over dat "spijkerharde" geloof heeft gezongen.

Prachtige foto's.....

Prachtige foto's van een trieste gebeurtenis. Het gezin waar mijn oma uit kwam ging naar deze kerk.