Ons gezin verhuisde in 1939 naar de Krugerstraat. In die straat stond aan de even kant een blok woningen van Patrimonium, vrijwel uitsluitend bewoond door protestantse leden van deze woningcoöperatie. Aan de oneven kant woonden voornamelijk joden, waarvan op vrijdagavond bij het begin van de sabbat wel eens een centje viel te verdienen door het schakelaartje van elektrisch licht om te zetten! Dat was ‘werk’ dat zij zelf niet mochten doen.
Wij woonden slechts een jaar in de Krugerstraat toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak. In die eerste mei-dagen werd menig, vooral nachtelijk, uurtje met onze buren doorgebracht in de portiek van ons huis. Dat was de veiligste plaats bij bombardementen en de gevolgen van luchtafweergeschut.
Aan het begin van de oorlogsjaren werd in de Krugerstraat tramlijn 3 aangelegd met als eindpunt het Krugerplein. Prachtig speelgoed was dat: lucifertjes op de rails leggen om te laten knetteren, een cent op de rails om die mooi plat te laten rijden of een gratis ritje om het Krugerplein heen op de achterbumper of een treeplank. Maar de trams werden ook gebruikt om tijdens razzia's opgepakte Joden (vaak onze overburen) te vervoeren naar het Centraal Station, vanwaar zij op verder transport werden gesteld. Daar mocht je van de bezetters niet naar kijken, de gordijnen moesten dicht. Uiteraard waren er altijd nog wel kiertjes om door te gluren.
Als oudste kind van ons gezin werd ik veel op pad gestuurd om boodschappen te doen. Als de krant uitkwam waarin het lijstje stond met de distributiebonnen die de komende week geldig zouden worden, mocht ik die uitknippen en er achterop schrijven voor welk product en welke hoeveelheid ze goed waren. Heel wat uurtjes werden doorgebracht in de rij bij bakker Ploeg (hoek Krugerplein), bij de groenteboer in de Maritzstraat, bij slager Damen in de Krugerstraat of andere in de buurt gevestigde winkeliers.
Tram 3 op het Krugerplein
Wij woonden slechts een jaar in de Krugerstraat toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak.
14265 keer bekeken