Het Oosterparkkwartier was een echte katholieke buurt

Jeugdherinneringen uit de Vrolikstraat. (Verhaal nr.3)

1 Fan
Oosterparkbuurt

In de Bonifatiuskerk was plaats voor 1800 gelovigen.

 Bonifatiuskerk 1983<br />Foto: Beeldbank Stadsarchief Amsterdam

Bonifatiuskerk 1983
Foto: Beeldbank Stadsarchief Amsterdam

Alle rechten voorbehouden

Ik heb 30 jaar in de Vrolikstraat bij mijn ouders gewoond. Ik ging naar de r.k. lagere meisjesschool Sint Barbara op het Eikenplein. De grond waarop de school stond (en nog steeds staat) werd geschonken door mej. Barbara Westerwoudt, vandaar de naam Barbaraschool. De school werd geleid door de zusters Franciscanessen uit Bennebroek, al waren er ook wel een paar lekenonderwijzeressen. De jongens gingen naar de Laurentiusschool op de Eikenweg of de Vincentiusschool om de hoek.

Elke dag gingen we om 8 uur naar de H.Mis waarna we de zelfgebrachte boterhammen opaten.
De parochie van St.Bonifatius was een grote parochie met een pastoor (Bramlage) en 4 kapelaans. In de kerk (gebouwd in 1886) was plaats voor 1800 gelovigen.
De parochie beschikte over een groot kerkkoor bestaande uit 50 koorzangers en 100 jongens o.l.v. kapelaan van Gastelen. Het koor zong regelmatig tijdens de kerkdiensten. De kerk is gesloopt in 1984, zeer tot verdriet van de gelovigen en omwonenden. Er staat nu het verzorgingshuis Kastanjehof.

We zaten wel met 40 meisjes in de klas. Er waren 2 eerste klassen, 2 tweede enz. Naast de gebruikelijke vakken zoals taal en rekenen kregen we één keer in de week godsdienstles van de kapelaan. We hadden ook gym (wat bestond uit wat rek- en strekoefeningen en lopen over een smalle bank). In de gymzaal boven in het gebouw werd na een intronisatieplechtigheid een H.Hartbeeld geplaatst. Ook kregen we Nuttig Handwerken ! (breien, borduren enz.).

Ik was een matige leerling, beter in taal dan in rekenen. Ik speelde wel op straat maar mijn moeder had dat liever niet. We knikkerden, tolden, hinkelden en speelden een spel met een bal ‘van put naar put’ . Ik ben één keer blijven zitten. Na de lagere school heb ik nog een jaar op de naaischool gezeten, ook in het gebouw van de Barbaraschool, ingang 3e Oosterparkstraat. Ik haalde daar wel goede cijfers.
------------------------------------------------------------------------------
Voor verhaal nr. 4 ga naar
Katholiek sporten en vrijwilligerswerk in de jaren 50

Alle rechten voorbehouden

2905 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

 Interieur Sint Bonifatiuskerk.<br />Foto: Beeldbank Stadsarchief Amsterdam

Interieur Sint Bonifatiuskerk.
Foto: Beeldbank Stadsarchief Amsterdam

Alle rechten voorbehouden
 De Mariakapel van de Bonifatiuskerk.<br />Foto: Beeldbank Stadsarchief Amsterdam

De Mariakapel van de Bonifatiuskerk.
Foto: Beeldbank Stadsarchief Amsterdam

Alle rechten voorbehouden
 De Barbaraschool in 2011.<br />Foto: Jo Haen

De Barbaraschool in 2011.
Foto: Jo Haen

Alle rechten voorbehouden
 Het gebouw van de Laurentiusschool staat er nog steeds.<br />Foto: Jo Haen

Het gebouw van de Laurentiusschool staat er nog steeds.
Foto: Jo Haen

Alle rechten voorbehouden
 De gevelsteen van de Laurentiusschool.<br />Foto: Jo Haen

De gevelsteen van de Laurentiusschool.
Foto: Jo Haen

Alle rechten voorbehouden
Tom Jonk

benefietwedstrijd in de St. Laurentius

Zittend op de lange banken van de gymzaal luisterden wij naar het radioverslag van de wedstrijd tussen Franse en Nederlandse profs in buitenlandse dienst,uitslag 2-1 in ons voordeel, spelers o.a. Cor van der Hart, de Munck, van Stoffelen, de Vroet.
De jongensschool was een "opleidingsschool" en telde twee zesde klassen. Van de ca. 60 leerlingen (in 1954) werden er niet meer dan 3 (drie!) geschikt geacht voor de H.B.S. en voor het toelatingsexamen daarvoor getrained door het hoofd, dhr. Van der Horst. Van deze drie gingen er twee naar de H.B.S.; alle overige leerlingen werden verdeeld over de ulo en de lts. Herinneringen:
de juf van de eerste klas sloeg eens een aanwijsstok stuk op de voorste bank en zij barstte in tranen uit na een bezoek van de inspecteur; verder droeg zij een knoetje. Van de heer Daalder van de tweede klas kreeg ik een draai om de oren toen ik - oh, schande - na een middagje spijbelen aan de hand van mijn moeder, zelf onderwijzeres, terug naar school werd gebracht. In de derde werd ik door juffr. Veldhuizen geselecteerd/geronseld(?) voor het misdienaarschap. De vierde was van dhr. Distelbrink; hij toonde een door hem uit Lourdes meegebracht flesje genezend water; hij rookte pijp en hij leerde ons schaken. De vijfde en zesde werden geleid door de jongste van de twee broers Wijnhof. Bij de rapportuitreikingen kregen alle leerlingen een prijs: een boekje of een velletje buitenlandse postzegels. Ik heb onlangs, na 58 jaar, mijn velletje Joegoslaven aan mijn kleinzoon doorgeggeven. We deden aan projekten: de opening van de snelweg Amsterdam-Utrecht, de Unesco, P.T.T. en we werden de straat opgestuurd om met een meterstok de omgeving op te meten om die daarna op schaal op papierover te zetten.
In dezelfde straat was de openbare Linnaeusschool gevestigd, door ons uitgescholden voor "rooien" (wisten wij veel...). Wij waren jaloers op de jongens - er waren ook meisjes! - ; die hadden schooltuintjes en echte schoolshirtjes voor het schoolvoetbaltoernooi. Een deel van Ciske de Rat
is daar indertijd opgenomen. Maar wij konden dan weer bogen op een les over Suriname, verlucht met zwartwitte dia's, door een angstaanjagende pikzwarte Surinamer.