De drukker zucht in droeve druk,
want weinig drukte viel hem druk.
't Is geen bedrukte drukker,
viel het drukken maar wat drukker
Wie het Medisch Komitee Angola bezoekt, in de voormalige lagere school aan de Minahassastraat 1, ziet direct links achter de voordeur de drukkerij. Die dient voor allerlei buurtactiviteiten maar wij beschouwen hem als de ‘onze’. Wel, we maken er heel druk gebruik van want we hebben een publiceer- en voorlichtingshonger. Echte activisten van de jaren 70.
Vaste drukker is Appie Beets, af en toe bijgestaan door Klaas Drees, dan verloofde van komiteelid Nannie. Als we na een paar jaar een complete drukpers naar Guinee-Bissao sturen, leiden Appie en Klaas een Kaapverdiaanse man op tot drukker. Maar Appie blijkt ook een geboren onderwijzer voor ons activisten. Een paar andere medische studenten en ik worden door hem ingewijd in zijn vak. Daarom zijn we vaak te vinden in het eenvoudige werkvertrek met een offset pers en een snijmachine. Er gaat een wereld open voor ons soms wat kamergeleerde intellectuelen.
Het indelen van een offset plaat om op een logische manier katernen te krijgen, het drukproces, het snijden van een stapel drukwerk, het lumbacken. Na een tijdje noemen wij ons trots ‘arts-arbeider’. Omdat de ruimte zo klein is, moet het papier boven opgeborgen worden. En er gaat heel wat papier doorheen. Appie legt hele partijen op de trap en maakt een bord waarop staat: “U loopt toch, neem een pak mee naar boven!” Het werkt.
Nu ik allang samenleef met een boekbindster annex papier- en boekrestaurator heb ik er nog steeds plezier van dat ik met haar en haar collega’s kan praten over hun vak met enig inzicht in die wereld. Veel van mijn vrienden zijn boekenliefhebbers maar slechts weinigen weten hoe zo’n ding in elkaar zit.
