Beste lezers, vergeef me, maar van dit onderwerp kan ik nog altijd erg emotioneel raken. Onze dochter Maaike is geboren in de Dapperbuurt in maart 1980. En in september 1984 woont ze op het Krugerplein en zal ze een kleuterschool gaan bezoeken. Natuurlijk vraagt elke ouder zich dan af: welke? Er zijn voor Martien en mij enkele criteria zoals afstand, schoolsysteem, sfeer.
We bevinden ons in een leeftijdsfase waarin er volop vrienden en kennissen zijn met dezelfde vraag inzake hun kleuters. Dus praat je met elkaar over het onderwerp. Je zoekt steun voor een verantwoorde keuze.
Inmiddels hebben we kennis gemaakt met de vierde Montessorischool de Pinksterblom aan de Amstel (waar Martien later vele jaren onderwijzeres zal zijn). Die lijkt ons ideaal. Beantwoordend aan alle wensen die we voor onze lieve dochter hebben. Dat maken we kenbaar aan die andere ouders. En dan breekt het los.
Wat? Stuur je je kind naar zo´n school? Weet je wel dat dat een gekleurde/ zwarte school is? Wil je dat je kind achterop raakt door achterlijke kinderen die zich aan haar proberen op te hijsen? Wil je dan niet het beste voor je kind? Wij wel, wij kiezen voor …. voor onze Sanne en Kim.
Ach, dit zou ik wel kunnen verdragen als het modale inwoners van Wassenaar en Bloemendaal betrof. Maar het zijn onze eigen vrienden, die zich presenteren als sociaal-democraten, socialisten, linkse intellectuelen. Wat vallen ze door de mand. Waar is de solidariteitsgedachte? Waar is het internationalisme? Ik antwoord hen dat onze Maaike in een maatschappij zal leven die multicultureel en multiraciaal is. Een betere voorbereiding laat zich niet denken.
Intussen is onze dochter 31 en moeder van weer een dochter die straks een school moet bezoeken. Zij is een prachtvrouw die zich gemakkelijk in onze maatschappij beweegt. Schaam je, salonsocialisten!
