De twee Fries-Indiase zusjes Sarojini en Nandini (7 en 5) logeren op de Wagenaarstraat. Hun moeder is gaan kennismaken met een man. Ze blijven natuurlijk bezig met hun wegge moeder. Daarom bereiden we met hen een grootse ontvangst van de terugkerende Frederika voor. We hebben een reusachtig houten wasrek – model Ot en Sien - en dat kan als een grote Lambda (Λ) wijdbeens op zijn poten staan. Met lakens heb je dan zo een tent; die zetten we op in de voorkamer. Dan matras en lakens en dekens erin.
Maar dan komt het: er komt een persoon op het bed te liggen, dat is onmiskenbaar. Daar is de muts, daaronder de shawl en het nachthemd, aan de mouwen liggen de handschoentjes. Een wijde flanellen broek ligt daar weer onder, en aansluitend daaraan sokjes en een warmwaterkruikje. Want het is koud ‘s nachts. De kinderen vernemen dat we met z’n allen voor hun forensische moeder een Seltsjoekische slaapstede hebben ingericht, zoals bij de transhumance (zomerse trek met het vee naar de zomerweiden) gebruikelijk. Ze genieten er enorm van, maar liggen toch al op één oor – na verhaaltje – wanneer Frederika opgetogen arriveert en verhaalt van “De Jongeman”.
Als Saro en Nan komen logeren op de Wagenaarstraat zijn er so wie so altijd heerlijkheden zoals het paddenstoelen zoeken in de buurt van het AMC. Of hout en andere dingen jutten op straat. Hout zagen ook, kacheltje stoken en samen koken. Verstoppertje is ook leuk en verhalen vertellen natuurlijk. Soms gaan ze alleen of samen – o eng – in de rood geverfde houten kist met bolle deksel. Dat mag maar enkele seconden duren en dan komen ze als een duveltje uit een doosje weer tevoorschijn. Hun Friese platteland is heerlijk maar de Wagenaarstraat mag er ook zijn!
------------------------------------------------------------------------------
Voor deel 1 ga naar
https://geheugenvanoost.amsterdam/page/23628
-----------------------------------------------------------------------------