In de Niasstraat is een kleine buurtsupermarkt waar ik altijd naartoe ga als ik behoefte heb aan een beetje entertainment. Er gebeurt daar altijd wel iets eigenaardigs. Zo is het personeel dat er werkt op zichzelf al een bezienswaardigheid. Zelden zie je werknemers zo onbezwaard en zelfs zingend hun werk doen, altijd bereid om met iedereen een praatje te maken, met een opgewektheid die verbijsterend is. Al even bezienswaardig is de clientèle, dergelijk curieus publiek ontmoet je niet in een 'normale' supermarkt. Op zaterdagmorgen koop ik er croissants, omdat die zo lekker zijn, maar vooral omdat ik dan aan het ontbijt weer iets grappigs kan vertellen aan mijn vriend. Over hoe de winkelschappen zijn ingericht bijvoorbeeld, dat is een kunst op zich. Zo vind je toiletartikelen naast de chocolade en flessen mangosap en sinaasappelsap gezellig door elkaar. Er worden ook kant-en-klaarmaaltijden aangeboden die eruitzien alsof ze door de werkneemsters zelf de avond tevoren in elkaar zijn geflanst. Die eet ik voor geen goud.
De supermarkt heeft volgens mij een functie als trefpunt voor ouderen. Niet zelden staat er een enorme rij bij de kassa terwijl een oud dametje uitgebreid haar levensloop vertelt aan de caissière. Dan zijn er nog de jongens van de naburige coffeeshop. Op zaterdagmorgen zien ze eruit alsof ze een nacht hebben doorgehaald. In iedere andere supermarkt zouden ze onmiddellijk de bewaking achter zich aan krijgen. Maar hier kunnen ze onbekommerd hun biertje kopen zonder lastiggevallen te worden. Stelen laten mensen in dit supermarktje wel uit hun hoofd, want dan komt de zingende caissière achter je aan. Verder zag ik hier ooit een vreemde man met een grote snorrebaard, gekleed in een trainingspak met daaronder een paar klompen. Ik denk dat hij regelrecht afkomstig was van het Leger des Heils, dat is om de hoek.
De buurtsupermarkt
Niet zelden staat er een enorme rij bij de kassa terwijl een oud dametje uitgebreid haar levensloop vertelt aan de caissière.
12414 keer bekeken