De ring

De mooiste dingen vind je op straat. Ik zoek er nooit bewust naar, maar als ik met de fiets onderweg ben, kom ik regelmatig meubels, huisraad en andere voorwerpen tegen die te mooi zijn om bij het vuilnis te laten staan. Zo vond ik bij het Galileiplantsoen eens een heel mooi en comfortabel bruin fauteuiltje, compleet met koperen wieltjes. Dat staat nu te pronken in mijn woonkamer bij het raam. Het is mijn favoriete stoel om in te zitten. Mijn glazen vitrinekastje vond ik recht voor mijn deur. Ik kende het kastje al. Het stond namelijk lange tijd te koop in een curiosawinkeltje in de Sumatrastraat, maar blijkbaar wilde niemand ervoor betalen. Een leuke vondst was ook een leren koffer met daarin wel tien paar hooggehakte damesschoenen, allemaal maat 36. Het mooiste paar heb ik neergezet voor de sier. De rest wacht nog op iemand met de juiste schoenmaat.
Soms gebeuren er vreemde dingen. Afgelopen zomer viel mijn oog op een ring die op straat lag. Het was een hele mooie, van zilver met een blauwe steen. Hij was alleen een beetje verbogen, waarschijnlijk platgereden door een auto. In de Javastraat, waar ik de ring vond, zit toevalligerwijs ook een edelsmid. Daar bracht ik het sieraad naartoe om het te laten repareren. Ik wou het later cadeau geven aan een vriendin. Ik zou een telefoontje krijgen als de reparatie gereed was. Ik hoorde echter niets meer. Weken gingen voorbij voor ik uiteindelijk toch maar eens ging vragen hoe het ervoor stond. Tot mijn onaangename verrassing kreeg ik te horen dat de reparatie van de ring was geslaagd, maar dat hij al door iemand anders was opgehaald. Het is mij een raadsel hoe dat heeft kunnen gebeuren. Ik voel mij schandalig behandeld en ben er nog steeds een beetje verbolgen over.