Een drama!

We waren net terug in de Danie Theronstraat toen we hoorden dat Tante Fietje zwanger was van haar achtste kind. Tante Fietje was een zeer orthodoxe vrouw. Maar ze was ook een vrouw die heel goed wist dat het er niet goed uit zag voor de Joodse bevolking. Ook zij wist al van die zogenaamde werkkampen. Mijn vader heeft in Nederland in een joods werkkamp gezeten. Uiteindelijk is hij terechtgekomen in Kamp Stuifzand bij Hoogeveen.
Mijn tante vond dat het niet de tijd was om het kind te krijgen. Mijn tante heeft zelf abortus gepleegd zonder iemand daarvan op de hoogte te brengen. Kon ook moeilijk met haar orthodoxe levenswijze. Zij is daar toen aan gestorven. Ze had al zeven kinderen (in de leeftijd van 2 tot 15), wat had ze kunnen doen in een werkkamp. Dat moet voor haar een vreselijk dilemma zijn geweest. Daarbij woonde ook haar moeder, mijn grootmoeder, nog eens bij haar in.
Ik weet nog goed dat we toen nog ‘sjivve hebben gezeten’ (Na de begrafenis volgt een zevendaagse rouwperiode of sjivve. Gedurende deze dagen staat het maatschappelijk leven van de rouwende stil. Men zit thuis op lage stoeltjes of kussens, de mannen scheren zich niet, vrouwen maken zich niet op, men draagt geen leren schoeisel. Familie, vrienden en bekenden komen langs om troost te bieden en de rouwenden bij te staan. Bron: JHM, aanvulling F.Slicht.)
Mijn oma en het jongste kind, Anna (roepnaam: Annie), zijn nog een tijd bij ons in huis geweest, in de Vegastraat. Mijn oma wilde echter terug naar haar schoonzoon. Later wilde mijn oom dat ook Anna terug kwam. Mijn moeder heeft geprobeerd hem over te halen haar bij ons te laten. Tevergeefs, uiteindelijk is zij net als mijn andere neefjes en nichtjes, mijn oom en oma in Polen vermoord.

Terug naar alle: VERHALEN VAN CARLA KAPLAN – GOBITZ