Amandelen knippen en andere zaken

Verhaal nr. 9

Verteller: Joop Rijkenborgh
Transvaalbuurt

’n Stelletje slagers waren het.

 Het voormalige Burgerziekenhuis in de Linnaeusstraat. Daarna het Stadsdeelkantoor en nu wordt het een hotel.

Het voormalige Burgerziekenhuis in de Linnaeusstraat. Daarna het Stadsdeelkantoor en nu wordt het een hotel.

Alle rechten voorbehouden

Toen ik aan mijn keelamandelen geholpen moest worden ging ik met mijn moeder naar het Burgerziekenhuis (het latere Stadsdeelkantoor). Er waren nog meer kinderen voor dezelfde behandeling. Op een gegeven moment moest je bij de dokter komen. Je kreeg een bakje in je handen gestopt wat je onder je kin moest houden . “Doe je mond maar open”, zei hij nog vriendelijk en op hetzelfde moment werden de keelamandelen zonder verdoving uit je keel geknipt. Het ergste was nog dat zes weken later mijn neusamandelen in het OLVG eruit werden gehaald onder dezelfde omstandigheden. Ik schijn toen het halve ziekenhuis op z’n kop te hebben gezet. (‘n Stelletje slagers waren het).

Wekelijks kwam er een verzekeringsemployé, in de volksmond “de man van het dooiefonds” geheten, langs de deur om de premie voor de overlijdensverzekering op te halen.

In het oude Ajaxstadion De Meer stond je voor een kwartje op de jongenstribune. Na de wedstrijd als iedereen naar huis ging was de hele Middenweg één deinende massa. In lijn 9 stonden de mensen bij bosjes op de treeplanken. Het leken wel zwermen bijen.

Op het eind van de Schalk Burgerstraat was een klein geel voetgangersbruggetje met een trap naar beneden om op de Ringdijk te komen. Dat noemden we het “kippenbruggetje”. Op de Ringdijk keek je over weilanden met koeien. De boerderij “de Vergulden Eenhoorn“ was nog volop in bedrijf. ‘s Winters ging je daar schaatsen op de boerenslootjes.

Bij de kroning van koningin Juliana in 1948 was er op de hoek van de Pretoriusstraat vlakbij het Krugerplein een ereboog gemaakt, die de hele straat in de volle breedte overspande.

In de tachtiger jaren van de vorige eeuw waren de winkeliers verenigd in een winkeliersvereniging, die loterijen en braderieën organiseerden, waar ontzettend veel mensen op af kwamen.
--------------------------------------------

Dit was het 9e en laatste verhaal uit deze serie. Om weer naar verhaal nr. 1 te gaan :
Schoenmakers en 45 kinderen in één klas.

 Het oude Ajaxstadion de Meer aan de Middenweg.

Het oude Ajaxstadion de Meer aan de Middenweg.

Alle rechten voorbehouden
 Trainer Reynolds met een paar jeugdige Ajaxieden tijdens een training op het veld voor het stadion aan de Middenweg. (Jaren 50 van de vorige eeuw).

Trainer Reynolds met een paar jeugdige Ajaxieden tijdens een training op het veld voor het stadion aan de Middenweg. (Jaren 50 van de vorige eeuw).

Alle rechten voorbehouden

Alle rechten voorbehouden

3472 keer bekeken

8 reacties

Voeg je reactie toe
Anneke Koehof

Ogen

Beste Gonnie, Ik ben in 1966 of 1967 door de zeer alerte huisarts Parisius ook bij dr. Gravemeijer terecht gekomen met oogklachten. Gelukkig stuurde die me meteen door naar het Ooglijdersgasthuis in Utrecht en daar heb ik toen maanden moeten liggen.

En ook ik moest daarna op controle komen bij Dr. Gravemeijer in een apart gebouwtje in de Oetewalerstraat, naast het Burger Ziekenhuis. Die vond dat ik beslist niet te lang kon wachten, ik werd meteen gedruppeld en snel geholpen.

Dat vonden de andere wachtenden (inderdaad was de wachttijd kennelijk zeer lang) helemaal niet in de haak en er werd flink gemopperd.

Dat kwam dr. Gravemeijer een keer ter ore, ik denk door zijn assistente,  en hij gooide de deur van de wachtkamer open. 'Had er iemand iets te mopperen', vroeg hij met donderende stem.  Niemand reageerde. 'Als er iemand is met dezelfde oogkwaal als deze mevrouw mag u ook voor en als het u niet bevalt is daar het gat van de deur...' Ik voelde me tamelijk ongemakkelijk toen.

Later werden de controles in Utrecht gedaan. Maar ik vond hem wel heel aardig. Ben ook een keer bij hem thuis geweest, daar had hij ook een wachtkamer. Ik meen op de Apollolaan. Er stond toen een hele dure auto op zijn oprijlaan, een Wolseley, die zag je niet zo vaak in die tijd...

Gonnie van Houten-van der Sloot

Ogen

Ik ben daar ik denk in 1948 aan mijn oog geopereerd door dr. Gravemeijer. Daarvoor moest ik iedere woensdagmiddag voor controle, dan zat je daar de hele middag. Ik vond het vreselijk. Mij is bijgebleven, dat ik door een lange gang naar de operatiekamer werd gereden en de lucht van ether. Toen ik weer uit bed mocht was mijn lichtpuntje, dat mijn vader een bakkerswijk had en als ik voor het gangraam wachtte ik naar hem kon zwaaien. Mijn amandelen zijn in het OLVG gepeld toen ik 18 was inderdaad slagers!

Anneke Koehof

Amandelen knippen

Ik ben daar, toen ik zo'n jaar of tien was, poliklinisch geopereerd aan mijn voet.

Het was bijzonder pijnlijk en ik huilde dan ook van ellende.

De verpleegsters waren heel lief voor me, dat wel.

Ik mocht daarna naar huis, maar niet met openbaar vervoer.

Er lag van die drabbige sneeuw, mijn moeder had de fiets bij zich en ik moest achterop gaan zitten.  Zo zijn wij voetje voor voetje thuis gekomen. Geld voor een taxi was er gewoon niet.

Met een bed (van twee stoelen) voor het raam kon ik naar buiten kijken, waar mijn buurtgenootjes uit de Baweanstraat in de sneeuw speelden. Ook toen had ik nog veel pijn...

 

 

 

Ingrid van Oorschot

amandelen knippen

Ook mijn amandelen werden geknipt in het Burgerziekenhuis en omdat wij altijd over het Oeterwalenpadje liepen langs de achterkant van het ziekenhuis ( of liever gezegd de zijkant) had ik later een hekel aan dit padje om op familiebezoek te gaan. Het knippen ging wel onder z.g. verdoving. Je kreeg een bakje voor je gezicht met daarin een lapje wat in ether gedrenkt was en hoeps weg was je.....maar ruik 't nu nog als ik wil...bah.

Ann

Amandelen knippen

Over het amandelen knippen heb ik toch geen slechte ervaring gehad in 1939 ben ik geboren en m,n amandelen werden op m,n 10e geknipt maar dat was dan wel in het Emmakinderziekenhuis.Ik kreeg een kapje voor m,n neus en toen ik wakker werd was het gebeurt.

Ann

Re: amandelen knippen

els:
Hallo joop
Ja je hebt gelijk het waren slagers!!
Zelf heb ik het ook 3 x , voor mijn 7e jaar,mee gemaakt.
1x samen met een iets ouder zusje 1x alleen. en 1x met jonger zusje en broertje.
Alle 3 in 1 bed. Gewoon een klem in je mond en knippen.
Jammer genoeg kreeg ik nog een ernstige na bloeding thuis dus weer .s nacht naar het ziekenhuis.
Toen had ik eindelijk de moed om te schreeuwen en vechten.
Leuke en herkenbare herinneringen!
Hg els

Ineke Janssen

Amandelen knippen

Ook ik heb dat meegemaakt toen ik een jaar of 6 was; je werd tussen de benen van zo'n slager geklemd, grote "witte" schort
voor die eindigde in een emmer vol met de bloederige amandelen van je voorgangers, mond open en knip!
Daarna in een eng kil kamertje wachten tot iedereen aan de beurt was geweest waar ik een nabloeding kreeg een uitbrander van een
verpleegster!

els

amandelen knippen

Hallo joop
Ja je hebt gelijk het waren slagers!!
Zelf heb ik het ook 3 x , voor mijn 7e jaar,mee gemaakt.
1x samen met een iets ouder zusje 1x alleen. en 1x met jonger zusje en broertje.
Alle 3 in 1 bed. Gewoon een klem in je mond en knippen.
Jammer genoeg kreeg ik nog een ernstige na bloeding thuis dus weer .s nacht naar het ziekenhuis.
Toen had ik eindelijk de moed om te schreeuwen en vechten.
Leuke en herkenbare herinneringen!

Hg els