Drie cent overname

Na een jaartje in Betondorp wilden ze graag weer terug naar de Wetbuurt. Via woningruil lukte het om een woning aan de Von Liebigweg te vinden. De woning was door de vorige bewoner kennelijk vooral gebruikt als opslagruimte voor spullen die hij nodig had voor zijn hobbies. Freek en Etty troffen een bijkeuken vol brommer-onderdelen en een slaapkamer met bakken vol televisie-onderdelen aan.
Overigens werd ze nog een overname van 3 cent gevraagd voor alle schroeven in het schuurtje !
Hoewel de Von Liebigweg vlak bij de Fahrenheitstraat ligt, was het een ander soort buurt. "Er woonden veel ambtenaren - in het stuk bij de dijk vooral ambtenaren van de Spoorwegen - en veel kerkse mensen die bij de Emmakerk ter kerke gingen " herinnert Freek zich. Het waren vaak grote gezinnen met 7 of 8 kinderen, terwijl de woningen echt niet zo groot waren.
Aan de overkant van Freek en Etty woonde zo'n familie . " De heer en mevrouw Kiel waren heel lieve, maar ouderwetse mensen. De vader en moeder reden nog op vooroorlogse fietsen. Zij hadden ook veel kinderen, een ervan was een lange slungel, Jaap, die ze altijd aanspraken met Jaapje.
De vader bracht het kerkblad "De Elisabethsbode" rond. Het was voor hem dan ook extra sneu dat op een gegeven moment de vooroorlogse fietsen gestolen werden, notabene vanaf het binnenplaatsje ".
De Von Liebigweg was ook de soort buurt waar veel mensen vanaf het begin van de bouw van de buurt woonden volgens Freek; "Het was zo'n buurt waar mensen niet uit vertrekken, het zijn fijne woningen. Ik heb er ook gewoond tot mijn vrouw overleed".