'Ik heb altijd heel veel liggen lezen, op bed, op mijn buik - als klein meisje al. Ik ben meer een ligger dan een zitter. Daarom is dit mooie antieke ijzeren bed ook mijn lievelingsplek. De moeder van een vriendin had dit jaren geleden op straat gevonden in Amsterdam-West. Ze moest 'm wel bij een smid laten repareren toen een vriend van haar dochter er een keer op sprong. Je kunt het nog steeds zien, een onderstuk is een beetje scheef, er zit een deuk in.
Toen ik augustus vier jaar geleden - precies op mijn verjaardag! - hier kwam te wonen, heb ik het voor 150 euro gekocht. Het is heel fijn op dit bed te liggen lezen of er op te zitten werken op mijn laptop. Bovendien is het aan de voorkant, met al dat glas, een hele lichte plek in huis. Dat plafond heb ik trouwens wel vier keer over moeten verven.
De voor- en achterkant van het bed zijn gemakkelijk uit elkaar te halen. Kijk, deze twee metalen balken, waarvan er een dus wat verbogen is, klik je er zo bovenop. Daarop liggen houten planken. Ik schat dat het bed zo'n honderd jaar oud is. Een vriend van mijn moeder had heel vroeger zo'n bed in Odessa. Hij en zijn vrouw woonden toen ze nog jong waren in zo'n communale Russische flat. De matrassen zaten vol van die stekende beestjes, die moest je er uit roken. Die hebben we hier gelukkig niet - wel heel veel muggen!
Mijn ouders zijn toen ik nog jong was vanuit Rusland naar Nederland gemigreerd. Ik ben ontzettend vaak verhuisd. Van de Bijlmer naar de Jordaan, naar Oud-West en de Pijp. De Jordaan is me te krap, met te veel yuppen. De Pijp is te druk geworden. Ik geniet van deze volksbuurt met al die verschillende mensen. Er is een goeie balans tussen jonge werkende mensen en ouderen; tussen Nederlanders en Nieuwe Nederlanders. Nee, ik denk niet dat ik ooit ergens ander wil wonen dan in Amsterdam-Oost. Maar als ik hier wegga, neem ik toch een ander bed - een hele grote boxspring. Het hemelbed mag blijven als logeerbed.
Dit verhaal is onderdeel van een reeks verhalen over de lievelingsplekken van de bewoners van de huizenblokken 3e Oosterparkstraat en Vrolikstraat die op de nominatie staan gesloopt te worden. De foto's en verhalen moeten zichtbaar maken wat er verdwijnt als panden worden gesloopt. Het project is een idee van fotograaf en medebewoner Maarten Steunenberg.
---------------------------------------------------------------------------
Deze serie bestaat uit 9 verhalen. Dit is verhaal nr. 7.
Voor verhaal nr. 8 ga naar
https://geheugenvanoost.amsterdam/page/5808
(Het atelier is mijn hart)
---------------------------------------------------------------------------