Een zekere onrust zit er in bij Roland van Baal; hij zwierf - al dan niet zeevarend - over de wereld, begon diverse opleidingen en werkte vanaf zijn 15e jaar in een bonte diversiteit van beroepen. Op zijn 41e kwam hij bijvoorbeeld terecht in de bronsgieterij van zijn neef op het voormalige KNSM-eiland. Het gebied was door de kraakbeweging ontdekt, een vrijgevochten gemeenschap van binnen- en buitenlandse kunstenaars, stadsnomaden en verwarde geesten streek neer in en buiten de enorme loodsen. Er waren zelfs mensen die in de hijskranen huisden. "Een dubbeldekkerbus, woonwagens, een paar caravans en zelfs een wigwam stond er. Allemaal leuk in de zomer, maar 's winters was het een gevecht tegen de kou. Kachels bouwen was het favoriete gespreksonderwerp". Met vuur werken boeide Roland aan het werk bij zijn neef die zelf een smeltkroes had gebouwd. Roland maakte de wasvormen van gips en kippegaas waar het brons in werd gegoten, nadat het brons was afgekoeld werd de pakking eraf gehaald en het brons met slijptollen bewerkt. Het was leuk werk, maar het bracht niet veel op, dus ging Roland een opleiding doen voor ofsettdrukker.
Hij kwam terecht bij de huisdrukkerij van het Tropenmuseum en van daar uit ging hij werken in het depot van het museum; voorwerpen opzoeken, helpen met inrichten en afbreken van tentoonstellingen e.d. Roland had het naar zijn zin, maar helaas, het werk was op uitzendbasis en toen zich een vacature voordeed voor een vaste baan bij de bibliotheek van het museum meldde hij zich daar in de hoop - eenmaal een vaste aanstelling op zak - in het depot terug te keren. Jammergenoeg uitte hij dat plan hardop en liet merken dat hij het werk in de bibliotheek niet leuk vond voordat de proeftijd voorbij was. Tot zijn spijt liep daarom in 1993 het werk in het Tropenmuseum af.
In 1996 begon Roland aan zijn 3e baan in Oost, conciërge van de lerarenopleiding aan het Timorplein. Er werden leraren voor de Hotelschool opgeleid, er waren laboratoria en keukens, een bar en een uurtrestaurant. Het fascineerde Roland om te zien hoe alles vervaardigd werd. Maar na een jaar kwam degene wiens baan hij verving weer terug. Exit Ronald.
