Een idylle?

NRM

Zowel mijn vader:Harry Berlijn en ik werkten bij de NRM.
De vader van Maria heb ik goed gekend.
Mijn vader werkte op de Rijnloods later aan de Borneokade. Zelfs na zij zijn pensioen werkte hij nog op het Scheepvaartshuis.

Ik voer eerst op de Dalwijk met Chris vd Meer, toen op Sjouke met Ten Wolde, daarna de Oosterwijk en het langst bij Gerrit Kaptein op de Veldwijk.

Ik heb nog veel en goede herinneringen aan een geweldige tijd daar.

jammer de havens oost zijn niet meer

je hebt gelijk riaals je de verhalen leest komen je eigen herinneringen vanzelf boven
ikzelf ben iets jonger als jij gngngn ik ben van het goede bouwjaar 1952
dus mijn herinneringen gaan iets minder ver terug als die van jou (lol) maar dat wil niks zeggen want ik werd indertijd zoals jij ook al aanhaald ook doodziek van het gezeur van mijn ouders over vroeger en nu ppfffff ja nu maak ik mijzelf tegenover mijn kinderen en kleinkinderen schuldig aan hetzelde feit
en ik denk dat dit iets is wat vele van ons inmiddels doen vertellen aan andere over het verleden want over de toekomst kun je nog weinig tot niets vertellen hahaha
laat eens wat verhalen uit jou jeugd hier de revu passeren want ik ben benieuwd naar verhalen uit de vroegere jaren uit oost
mvg
en mensen die mij kennen of menen gekent te hebben die mogen mij mailen omdat ik dat ook leuk vind ,oude bekenden te herontdekken
brommobiel.1@kpnmail.nl
Hans

---------------------------------

Goedemorgen Hans
Er staan veel verhalen op de Hangjongeren van toen /Herinneringen aan de Fahrenheitstraat ,en meer wat met de Wetbuurt te maken heeft ,daar ben ik geboren en heb mijn jeugd daar door gebracht en als ik daar aan terug denk heb ik een geweldige jeugd gehad er staat daar zoveel op geplaatst door buurtgenoten en mijzelf .
Groetjes Ria
+++
goeie morgen ria
veel van de hangjongeren ken ik en ben zelf ook vaak op het amstel te vinden geweest
er woonde ook redelijk wat fam van mij in die buurten dus ik weet wat er zich afspeelden
ikzelf heb meer met de indische buurt
Hans

---------------------------------

Wat leuk om te lezen dat er ook familie van jou in de Wetbuurt / Amsteldorp woonde .Ja dat Amstelstation heeft een grote rol in onze jeugd gehad ,maar dat niet alleen ook de mensen in onze kuil. En na jaren door deze website het GvO verschillende weer terug gevonden en daar weer een goede en leuke vrienschap mee op gebouwd .
Eens per maand hebben we een hanglunch zoals wij dat noemen in café de omval wat een groot succes is .
Groetjes Ria

--------------------------------------

is die bolle nog steeds eigenaar van de omval hahaha mijn schoonvader kwam er veel ppppfff haha hij woonde er bijna in de jaren 70 misschien klinkt het je bekent rooie jan
en toendertijd was die bolle met zijn vader zamen eigenaar ervan die gebruikte nooit pennen maar schreven met vorken haha
maar ik kwam ook veel op muiderpoort en bij het sportfonse bad oost
en op de brug en de groepen toen waren smokie en duf enz en dan had je het verschil tussen de pleiners en de dijkers hahaha een geweldige tijd
ik denk er soms met weemoed aan terug
Hans

--------------------------------

Nee die Bolle is niet meer de eigenaar ,maar het in niet alleen café maar ook restaurant maar het weekend zijn ze gesloten jammer genoeg ,door de week moeten ze het hebben van de kantoren om hun heen .Het is ook wat groter dan vroeger maar erg gezellig tenminste dat vinden wij.
Ja het sportfondsen bad zeker in de winter veel gebruik van gemaakt en in de zomer de Miranda of zwemmen in de omval.
Pleiners en Dijkers ik was meer van de pleiners en heb daar in Hangjongeren wel over geschreven ,man wat een leuke tijd was dat en als we de verhalen aan die tijd ophalen kijk ik er nog met plezier aan terug .Groetjes Ria

Jammer de havens oost zijn niet meer

ja ria dat is wat er bij mij ook gebeurd .
als ik lees in de verhalen dan komen er bij mij ook herinneringen boven.
soms hele mooie soms nare en die nare probeer ik zo snel mogenlijk te vergeten en de mooie ja die geef ik soms door.
maar goed 1 nare dan in dit geval
op de qrucius weg daar liep een treinspoor helemaal tot het einde en aan het einde stonden enkele oude wagens ter hoogte van de gebouwen waar later joop steenbergen zijn bedrijf vinilon had
maar er stonden ook diverse vrachtwagens die wel dan niet gedumpt waren en daar lagen soms best intresante dingen op voor ons in die tijd althans wij als kinderen vonden dat
ik zag dus wat leuks liggen in een laadbak van een vrachtwagen (nooi ben ik te weten gekomen wat )
dus moest ik die klep open zien te krijgen maar die was dus voor zo een klein kereltje behoorlijk zwaar
ik had de grandel los en de klep donderstraald naar beneden de punt boven op mijn kop en ik ging neer
de vriendjes die bij mij ware rende in blinde paniek uiteraard weg en lieten mij achter
maar toen ik net op kwam dagen kwamen ze toch kijken want ja ze dachten dat ik gepakt was en dat kon mij wel eens een behoorlijk pak slaag opleveren.
maar nee hoor ik lag daar nog helemaal uitgeteld op de grond met een naar zeggen behoorlijke plas bloed om mijn kop en gewoon buiten bewustzijn
ja dus mijn vriendjes wisten het even niet meer maar hebben gelukkig wel het goede besluit genomen en aangebeld bij de huisjes die indertijd aan de rechtekant stonden het waren de laatste huisjes aan het einde van de qrucius weg ik meen mij te herinneren een blokje van zes huisjes
ze belden aan bij het eerste huisje en de bewoner een norse oude heer deed open .
ze vertelde dat ik dar lag en wat er gebeurde en de bewoner ging met ze mee naar de wagen en zag mij daar liggen
hij heeft mij opgepakt en me naar zijn huis gedragen want ja aan gevolgen dacht men in die tijd nog niet en ook niet aan het laten liggen van een gewonde bewustelose
maar goed bij hem binnen heeft hij een dokter gebeld en die kwam wat ook uiteraard enige tijd duurde en de man heeft mij onderzocht en op de één of andere manier bijgebracht
en uiteraard was ook oom agent inmiddels gekomen die mijn gegevens noteerde en mij ondanks alle leed die mij overkomen was toch meteen een behoorlijke uitbrander gaf
en mijn vriendjes die buiten stonden te wachten natuurlijk ook
maar goed de dok heeft mij ondrzocht mijn hooft verbonden want er zat een behoorlijk gat in mijn kop en er werd besloten mij naar het ziekenhuis te brengen om dat gat te laten repareren
ik mocht mee rijden met de dok in zijn duitse kinderwagen zijn trots want het was een dkw sport of zoiets met openkapje en al
aangekomen bij het olvg eerste hulp ik weet niet meer of het toen al eerste hulp heten maar ik meen van wel
op de eerste hulp hebben ze me weer helemaal onderzocht en uiteindelijk besloten om het gat in mijn kop dan toch maar te sluiten omdat ze zoals ze zeiden bang waren dan mijn hersens er ut zouden lopen en volgens hun had ik al niet zoveel want dan had ik die klep van die wagen wel gewoon met rust gelaten.
ik weet niet of het de normale procedure was maar het gat werd gehecht en voor de afwerking werd een een grote strik op vast gemaakt en als ik zeg groot dan betekend dat dit ding was van afstand te zien
alles was klaar en ik mocht naar huis de dok was zo vriendelijk mij nog even te brengen en mijn moeder te vertellen wat er gebeurd was en wat ze moets doen met het geval op mijn kop(mijn vriendjes en vriendinnetjes wisten het ook en vroegen of ik jarig was vanwegen dat strikje op mijn kop) gggrrrrr kinderen zijn hard ik had een trots gevoel moeten hebben maar voelde mij door die stomme strik alleen maar dom
hierbij dus de perikelen van een jeugdige herinnering die al met al wel goed is afgelopen want ik had het behoorlijk slechter kunnen hebben met die zware klep
overiggens is de agend nadrhand nog bij mij thuis geweest en vertelde ook dat ik geluk gehad heb en dus ook beloven moest nooit meer daar te gaan spelen en gaarlijke dingen te doen ,uiteraard heb ik dat belooft welliswaar met mijn vingers gekruist achter mijn rug maar toch
het heeft ook zeker twee weken geduurd voor we de havens oost weer in gingen hahaha
de qruciues weg waar ik bedoel is van de veelaan naar het hooft van oost daar waar je vanaf het einde het amsterdam rijnkanaal an de ranje sluisen zag liggen
maar eerst moest je langs de blinde muur van het slachthuis en langs de stank van de huidenkoper en de darmenloots en daarna had je een scheepswerfje en enkele huisen een soort industrie tereintje en dan weer lootsen en uiteindelijk de gebouwen die mij nu zeer in herinnering staan
mvg en misschien bij leven en welzijn tot een volgend verhaal over mijn jeugd in oost
Hans

---------------------------------

Geweldig !!! dit verhaal ik moest er ook vreselijk om lachen zag het beeld voor mij zo met die grote strik op je hoofd ,maar na zoveel jaar mag dat wel toch.Ik denk wel dat er al een eerste hulp was in het OLVG tenminste ik kan mij niet anders herinneren en zeker met mijn jongste zoon waren we vaste klanten,maar ik denk dat jij iets ouder bent ik ben van 1945 de meeste zusters in mijn jeugd waren nog nonnen later werd dat minder en nu is het OLVG zó veranderd alleen staat het oudste gedeelte er nog aan de Oosterparkstraat wat dacht ik een museum is maar zeker weten doe ik het niet .Hierbij een oproep aan het GvO of ze daar iets van weten.
Já het slachthuis mijn grootvader kwam daar elke dag om pens en maag te halen daar vente hij mee voor honden en katten eerst stond hij op de Albert Cuyp en daarna zijn vaste klanten .En op vrijdag nam hij voor een groot gedeelte van de familie vlees en gehakt mee en op verjaardagen regelde hij leverworsten en osseworsten .Maar de mooie herinneringen winnen het van de vervelende ,en naarmate je ouder wordt komt dat allemaal terug iets waar je vroeger niet aan dacht en je ergerde aan de oude verhalen van famile van ja hoor daar heb je ze weer ,maar ik betrap mij erop dat ik geen haar beter ben én ik geniet er van .
Groetjes Ria

Jammer de havens oost zijn niet meer

Hoi Hans ,nog even terug komende op de havens ,gisteravond schoot me te binnen hoe hij de ongebrande koffiebonen thuis bracht .Een auto had hij toen niet alles werd op de fiets gedaan,hij bond de pijpen van zijn broek aan de onderkant af met een stuk touw en liet de koffiebonen dan in zijn broekspijpen glijden tot ze goed vol waren en fietsen dan naar huis ,thuis gekomen ging hij met zijn been in een emmer staan en maakte zijn broekspijp los ,het was niet zo'n grote man en vrij tenger leek mij nu achteraf niet echt handig fietsen van de havens naar de wetbuurt ,maar oké mijnmoeder blij en nog diverse andere familieleden :-) Hij heeft toch heel wat jaren daar gewerkt en reken maar dat het toendertijd heel erg zwaar was .Omdat hij was aangesloten bij de SHB werd er voor de kinderen van de havenarbeiders tussen 9 en 12 jaar elk jaar een 10 daagse vakantie georganiseerd in Oldebroek ,geweldig was dat slapen in tenten op strozakken en een grote tent voor het gezamelijke eten en spelletjes als het regende ,ik heb daar hele goede herinneringen aan en heb het 4 jaar mogen meemaken.
Zo zie je maar Hans wat jou verhaal over de havens weer mooie herinneringen naar boven haalt.
Groetjes Ria

---------------------------------

Jammer de havens oost zijn niet meer

als jochie heb ik gevaren bij de N.R.M en mijn broer was er schipper
het was altijd gezellig als we in oost voor het kantoor lagen of moesten laden of lossen als we van boven kwamen naar amsterdam
bijna niets is er meer over veel mooie gebouwen zijn ten prooi gevallen aan de slopershamere daarmee is in mijn ogen een stukje amsterdam dood gebloed
later ben ikzelf schipper geworden en heb met diverse schepen gevaren ook van de N.R.M
vanuit manheim naar amsterdam mooie reisen
maar als je in amsterdam aankwam varen via het amsterdam rijnkanaal dan hing er een bepaalde sfeer en maakte je hart warm
in de latere jaren zag ik langzaam havens oost verdwijnen vele spreken dat tegen maar ik bedoel hiermee dat er geen overslag enz meer was geen lootsen die vol staan met stukgoed of balen koffie ook de hoge bergen met kolen verdwenen en er kwam een horizon van hoge gebouwen toren en flats waardoor het echt haven gebied niet meer is wat het geweest is
een verbetering zeggen vele maar ook zeggen vele het slpen van havens oost is de doodsteek geweest voor de binnenvaart en zeevaart in oost
nee als oud schipper zeg ik geef mij de oude haven maar terug
Hans
---------------------------------
Helemaal mee eens .Mijn vader werkte in de haven in de jaren 50 en soms ging ik wel eens met vriendjes daar naartoe .Ook herinner ik mij dat hij met ongebrande koffie bonen thuis kwam die hij zelf dan ging branden als ik wel eens gebrande koffie ruik moet ik daar aan denken.Ook bracht hij eens stukjes mee die als ze eerst in het licht hadden gelegen en je hield ze in donker dat het een groen achtig licht gaven .Later zag je het als cijfers in horloges zodat je in donker kon zien hou laat het was.Inderdaad erg jammer dat het allemaal weg is alhoewel er nog wel oude pakhuizen zijn die omgebouwd zijn als appartementen met een behoorlijk prijskaartje eraan .Ja er werd ook behoorlijk proletarisch gewinkeld in de haven ,maar de arbeiders verdiende niet zoveel zo na de oorlog en ze moesten het hebben van de wisseldiensten.Leuk verhaal Hans
Ria
-----------------------------------
wat je zegt ria
wij gingen de loodsen in en haalde daar ongebrande pinda's die bestemt waren voor de droste fabriek in haarlem en die pinda's namen we mee aan boord en die zette we in een pannetje op de kachel dan branden wij ze zelf mmmm dat was heerlijk en de lucht die er dan hing in dat kleine roefje die was ook heel fijn soms kan ik die lucht nog wel eens ruiken op de markt
je rook in de zomer als je in de haven was de teer van de vers geteerde luikenkap op de binnenvaart schepen een lucht die je nooit meer vergeet
de reuring die er altijd was het werken aan je schip schilderen terwijl je voor de beurs lag te wachten op een reis
als kind speelde ik ook al in de haven want ja als je van de schepen komt dan groei je half en half op in de haven
spelen op de balen cacou bonen die ook altijd heerlijk roken
soms werd ik gebeld door kaarselaarderveer dat was een firma die denkschuiten had en motor dekschuiten dan voeren wij naar de droste in haarlem met een volle dekschuit en daar enkele schuiten achter in sleep volgestouwd met cacou bonen
en als we dan bij droste kwamen de fabriek in en kijken of je chocolade poeder kon scoren want dat werd daar gemaakt
stukgoed laten in de haven dozen met blikke vruchten uit het vere oosten en het mooie was het aantal collie moets kloppen dus als er een doos stuk viel van een pellet dan zorgde je dat de doos op de pellet kwam te liggen maar ja de inhoud hahaha daar at de hele fam een jaar van (lol)
oud ijzer laden voor de hoogovens in ijmuiden wel oppassen want vaak ging je hele buikdeining naar de knoppe als die grote grijper een hap nam uit de ijzerberg in het ruim
later lagen er veel opgelegde binnenvaart schepen in de haven oost en was het knsm eiland gekraakt door de stadnomaden die er een troep van makte het begin van de verloedering in havens oost en daarna de grote afbraak
dat deed pijn als amsterdammer en zeker voor een amsterdammer die in oost geboren is en geloof mij voor mij zal amsterdam nooit meer hetzelfde zijn
Hans
-----------------------------------------

de vroegere glorie van amsterdam

als dochter van een NRM kaptein ,ben ik opgegroeid in de oostelijke havens ,menig keer als de boot in amsterdam lag voor te laden of te lossen heb ik heel wat langs de levantkade en rijnloods gelopen , de portier riep ,he groentje loop jij maar door hij kon je altijd de frisse wind door je haren ,de heerlijke lucht van teertouw ,had iets speciaals voor mij ,de prachtige schepen ,je kwam er niet op uit gekeken de kranen draaiende boven de hoge schepen was boeiend fascinerend in de havens was ,de sfeer in zijn geheel stoere mannen al was hun taal niet altijd je dat waar is die mooie tijd gebleven gevoel van heimwee?ja heel erg .als wij naar basel vertrokken ,ook geweldig hoor ,was er toch een zeker afscheid nu kan mij die buurt niet meer bekoren alleen het knsm standbeeld staat er
gelukkig weer als eerbewijs aan de harde werkers
maria van groen

Roel de Jel geb 6/7/1946

Beste Dieta,
je woont op een heel apart amsterdam het was niet alleen de KNSM thuishaven maar aan de andere kant de thuishaven van mij Nederland (zwartpijpers) de knsm noemde men de Roggebootvloot vanwege de twee witte banden op de pijp. Als kind ik speelde ik altijd daar er hing een geur en sfeer van verre landen. Je kwam normaal gesproken niet langs de portier maar als jochies vond je altijd wel een weg. En als je geluk had mocht je even aan boord kijken iets opsnuiven van het zeemans leven. Als je ouder bent dan snap je wat het zeemansleven betekend. Wij wonen al lang niet meer in Amsterdam maar soms als ik in de stad loop krijg toch wel een beetje gevoel van heimwee en denk dan zullen we terug verhuizen naar amsterdam?
Nee toch maar niet! Amsterdam oost ,kattenburg/wittenburg is niet meer hoe ik het als kind heb ervaren je jeugd laat je nu eenmaal achter je. Maar iedere keer als ik in amsterdam kom heb ik steeds het gevoel ik kom thuis. En al vreemde volk geeft de stad een zekere charme die ik in zeeland niet zie. En dan de soort humor die vind je amsterdam alleen in de volkswijken en blijft mij aanspreken. Probeer je niet te veel aan alles te storen maar aanvaard het leven in een stad zoals het is. Als je ongeveer 30 jaar in de provincie woont zie je verschillen duidelijk dan weet je ook dat het geen zin heeft je aan bepaalde dingen te ergeren.

roel de Jel