"Ik had twee oom en tantes -de oudste zus en de jongste broer mijn vader- die hier in de buurt woonden. De een woonde aan de Tugelaweg, de ander in de Christiaan de Wetstraat. Als kind kwam ik geregeld logeren bij tante Emmy en ome Chiel of bij tante Dolly en ome Koert. Ik herinner me vooral de jaren 70 sfeer, heel huiselijk, ik kan als het ware de pijprook van mijn oom nog ruiken en de rode kat die niet helemaal betrouwbaar was zien. Ze hadden een huiskamer aan de voorkant en erachter een klein kamertje waar ze aten. Er stond zachtjes een grote radio in de kamer aan, waaruit ook een lichtje scheen. Beide tantes hadden 1 kind, dochters die al uit huis waren toen ik kwam logeren. Mijn nicht Loesje is in 1934 geboren - nu al 90 jaar- en zij weet nog allerlei dingen te vertellen. Zij speelde graag in de binnentuin van het Krugerhof, het was toen nog een openbaar terrein. Het hek is veel later gekomen. Ze heeft zelfs nog een foto van haarzelf als klein meisje in die poort. Maar ook oudere kinderen kwamen er spelen, in feite kwam de hele buurt, het was een heel populaire plek waar alle kinderen uit de buurt samen kwamen spelen."
Nadat Marisol bovenstaand verhaal aan haar nicht Loes stuurde, gaf die de volgende reactie:
Wat leuk voor mij om de zandbak te zien waar in de oorlog een hele grote berg cokes (kolen voor de kachel) in lag die wij als kinderen tot hele kleine stukjes klopten.
Het krugerhof was de speelplek van kinderen die daar woonden.
Wij joegen andere kinderen weg. Niks openbaars aan !
En de naam van de kat was Pietertje.
lees ook:Amsterdam en Rotterdam uitwisseling Betrokken bij de verbouwing van het Rechthuis Nederland heeft zo'n rijke cultuur; geniet ervan!Mijn moeder heeft keihard voor ons gewerkt
