Mijnheer Loukou ziet er uit als een vitale man van hooguit 60 jaar, maar hij vertelt dat hij al 83 jaar is, vol plannen zit en al sinds 1964 in Nederland woont. Hij woont nu al enige jaren vlak bij het Krugerplein.
Hij heeft een afwisselende loopbaan gehad, heeft gewerkt in een melkfabriek in Utrecht, een mayonaise fabriek in Gouda, in de haven van Rotterdam, bij de Coca Cola fabriek en als stratenmaker onder andere.
In Rotterdam is hij omstreeks 1970 aangemonsterd als ober op een schip dat een lange reis maakte: via Istanbul, Casablanca, Palmas de Majorca, Dakar, Recife, Rio de Janeiro, Santos, Montevideo en Argentinië kwam hij na 2 jaar weer terug in Rotterdam. "Toen was mijn verblijfsvergunning afgelopen maar dat wist ik helemaal niet. Omdat ik trouwde met een Nederlandse vrouw is dat in orde gekomen. Door haar ben ik in Oost komen wonen en dat vind ik nog altijd een heel goede plek; er zijn veel gezellige mensen hier en je wordt niet gediscrimineerd. In Amsterdam hebben ze een grote bek, maar een klein hartje"
Mijnheer Loukou is naast zijn werk altijd actief geweest, hij was jarenlang voorzitter van een voetbalclub "Sjabab" ( eerst in Noord, later in Riekerhaven), had een stichting "Actief" in West voor Marokkaanse dames en deed allerlei vrijwilligersweg.
Maar gaandeweg heeft hij ontdekt dat toneelspelen zijn grootste liefhebberij is. Hij heeft meegespeeld in reclamefilmpjes over bloeddonatie en had zelfs een bijrol in de film "Sjoef,Sjoef Habibi". Ook op het toneel voelt hij zich thuis.
Zijn liefste wens is om een toneelgroep te vormen met kinderen en ouderen samen en hij zou ook graag gedetineerden in de gevangenis willen bezoeken.Hoe dat allemaal gerealiseerd moet worden is nog een vraag, maar hij hoopt dat zijn betrokkenheid bij 'Moving Arts'op de duur een een aanknopingspunt kan zijn.
lees ook:Verhalen van het Krugerplein, 1. Verhalen van het Krugerplein, 2
Alga del Mar kwam naar Betondorp "par la vida", door het leven.