Voorafgaand aan de herdenking liep een optocht van nazaten van tot slaaf gemaakten en vele anderen door de straten van Amsterdam-Oost. Mensen in feestelijke, traditionele kledij, mannen in kamisa’s, vrouwen in koto’s en met betekenisvolle gesteven hoofddoeken, angisa’s. Een groep uit Zuid-Oost, vertrokken van het Amstelstation, onder luid tromgeroffel van muziekgroep ‘Warimbo Krioro’, trok door de Linnaeusstraat. Sommigen droegen teksten mee, als “ Er is geen blauwdruk voor het proces van heling, verzoening en herstel (Zuid-Oost-beseft)”, en “Als je het kan zien, kan je het zijn. ZIEN staat voor: Zichtbaar, Inclusief, Excellent in het Nu (Dagelijks Bestuur ZO)”.
In het Oosterpark wachtten rijen banken, meer dan voorheen, op de vele genodigden, waaronder leden van het demissionaire kabinet. Twee grote schermen stonden klaar om de ceremonie bij het monument te laten zien. Een zanggroepje bereidde zich voor op de komst van de stoet, de Bigi Spikri. Met prachtige stem zong Muriel Blijd met vrienden het lied “Take the shackles off my feet, zo I can dance”.
Burgemeester Halsema en minister Dijkgraaf (OC&W) spraken mooie woorden. Dijkgraaf: “Ik dacht het wel ongeveer te weten. Maar ik moest leren hoe eenzijdig mijn kennis was, hoe benauwend mijn eigen bubble, hoe diepgeworteld en wijdvertakt racisme en discriminatie in het heden en hoeveel ongelijkheid daar nog uit voortvloeit, iedere dag weer.”
De slavernij is ruim 160 jaar geleden afgeschaft, officieel in 1863, maar werkt nog steeds door. Dit werd ook belicht in de tv-uitzending van Omroep Zwart.
Ter afsluiting van het herdenkingsjaar was het feest dit jaar niet in het Oosterpark maar op het Museumplein met een groot festival.
Het was een prachtige dag van bezinning en blijdschap.
