Vroeger en nu

In het jaar 1963 zijn mijn opa en oma (familie Van der Weijden) deze woning ingetrokken. Het was een gezin van vier. Vader, moeder, dochter (Marijke) en zoon(Hans).

Opa Jan werkte op het abattoir aan de overkant, wat ik kan herinneren in de koeltechnieken. Oma was huisvrouw.

Mijn zus en ik kwamen elke zomervakantie logeren en ook tussendoor waren wij regelmatig op de Veelaan te vinden.

Herinneringen die opkomen zijn bramen zoeken bij het oude rangeerterrein; Vissen aan de zijkant achter het hek in de tuin;

Spelen naast het stenen trapje waar je af moest om de tuin in te komen; touwtje uit de brievenbus zodat ze niet steeds open hoefde te doen. Met opa boodschappen doen bij slagerij Bartels. Ergens in de buurt hing ook een kauwgomballen automaat en als wij dan de hond van de benedenbuurman uit gingen laten mochten wij soms daar langs. Het huis zelf kon je bereiken door eerst de stenen trap de tuin in te nemen.

Zeker in de beginjaren van mijn herinneringen was het huis niet gemoderniseerd. Op de slaapkamerverdieping stond in de gang een douchecel. In de jaren 90 werd daar een badkamer gebouwd. De eerste verdieping bestond uit drie ruimtes. Voorkamer, achterkamer en de keuken. En het gangetje met in de hoek de vaste telefoon met een krukje om te zitten (op de foto op de 1e verdieping het midden raampje)

In mijn gedachten was het allemaal ruim maar als ik de foto’s bekijk waren het best kleine kamertjes. Bij verjaardagen ging al het meubilair eruit en iedereen zat dan in een kring (of twee). In 1996 is mijn opa overleden. Oma is toen naar het Flevohuis aan het Krammatplantsoen gegaan waar zij eind 1999 overleed.

Elke keer als ik in de buurt ben krijg ik dat nostalgische gevoel en moet ik een foto van het huis maken. Zo ook deze keer dus.