Retiefstraat 110 huis – Betje Lootsteen (3)

Betje wordt regelmatig verwezen naar de Arbeidsbeurs. Het is bijna een tegenprestatie voor het verkrijgen van steun. Over haar vroegere werk als straatventer wordt niet meer verwezen. Men gaat er bij Maatschappelijke Steun vanuit dat zij als werkster meer kans op werk heeft. Maar langzamerhand wordt het duidelijk dat Betje zo haar eigen fysieke beperkingen heeft.

Zo wordt er in het dossier verwezen naar een dokters attest van 28 oktober 1936 waarin wordt gezegd dat zij reumatisch is. Lopend werk is daarmee, het uit venten gaan, definitief van de baan. Dat het haar niet goed gaat blijkt wel uit het hieronder afgedrukte briefje geschreven door Betje. Daarin geeft ze aan dat ze financieel behoorlijk aan de grond zit en al het nodige geleend heeft.

Onderstand (steun)

Het is niet zo dat ze helemaal geen werk heeft, want het blijkt dat ze 1 dag per week werkzaam is als werkster bij een zekere Salomon in de Lepelstraat 37. Haar verdiensten zijn 2,50 gulden. Het gaat om Max Salomon die op dit adres blijkbaar een strijkinrichting had (volgens de woningkaarten).

Deze Max Salomon, geboren in Boekarest in Roemanië, is echter in 1926 al overleden. De strijkinrichting werd voortgezet door zijn vrouw: Sientje Wertheim. Opvallend is dat de briefjes met betrekking het door Salomon betaalde loon telkens nog ondertekend werden door M. Salomon. Op de verklaring van 9 januari 1934 staat overigens een bedrag van 5,25 per week genoemd als zijnde het loon van Betje. Op die van 20 augustus staat weer het bedrag van 2,50 gulden.

Vanuit Maatschappelijke Steun krijgt ze een gift van 6,75 (19 juli 1934), later verlaagd naar 5,75. De controlerende ambtenaar geeft nog maar eens aan dat zij eigenlijk leeft van geleend geld en andersoortige hulp van de familie. 

In augustus 1934 vraagt ze opnieuw om Onderstand. Een vervelende factor s, is dat men het dossier van haar moeder er maar eens bij gepakt heeft. Daarin werd beweerd: “men is onbetrouwbaar”. Maar een onderzoek in ‘de omgeving’ leverde niets op dat ten nadele was van haar moeder of van Betje. Daarom wordt geconcludeerd dat er nog meer eens drie keer een gift (6,25 gulden) kan worden verstrekt, maar voor alle zekerheid wel met een regelmatige controle “over het doen en laten van de vrouw”. Er wordt tevens ‘onder het tarief gesteund’, enerzijds vanwege de eerder gememoreerde onbetrouwbaarheid en anderzijds “om de vrouw aan te zetten meer werk te zoeken”.

NAAR: VERHAAL 1

OF NAAR: VERHAAL 4