Tugelaweg 65 II – Cato Zilverberg, inwonend bij het gezin Lessing (7)

Cato wordt na haar bevalling al dan niet met veel liefde opgevangen in het vrouweninternaat van de Ver. Hulp voor Onbehuisden

Uit de voorgaande verhalen bleek dat het UVOM zich terugtrekt uit het dossier met betrekking tot Cato. Hoewel aangesloten bij het UVOM, viel de ‘Vereeniging Hulp voor Onbehuisden’ blijkbaar niet tot de ontvanger van subsidies via het UVOM. Toch maar even in het kort iets over het UVOM: “Hulp aan ongehuwde moeders werd in Amsterdam al georganiseerd vanaf eind 1800. In 1921 werd in Amsterdam de UVOM opgericht: de Unie van Vereenigingen voor Ongehuwde Moeders, het overkoepelende orgaan voor de ongehuwde moederzorg. Bij de Unie waren opvangtehuizen voor moeders en kinderen aangesloten en de Unie beheerde tot 1965 de subsidies voor de zorg. De Federatieve Instelling voor Ongehuwde Moederzorg, de FIOM, deed vanaf 1930 hetzelfde op landelijk niveau. De FIOM had net als in andere steden ook een lokaal bureau in Amsterdam. De UVOM werd opgeheven in 1991, de FIOM bestaat momenteel (begin 2010) nog steeds.” BRON: 30496 --> Archief van de Gemeentelijke Geneeskundige en Gezondheidsdienst; Bureau Alleenstaande Ouders: dossier 'bevrijdingskinderen'

De kosten voor de opname in het vrouweninternaat worden gedragen door het Gemeentelijk Bureau voor Sociale Zaken (voorheen: Maatschappelijke Steun). Lang is Cato daar niet opgenomen, want op 17 maart 1942 meldt de directrice van ‘de Vrouwen & Kleuterafdeling van de Ver. HvO aan het werk gaat (zie brief).

Op 16 maart 1942 gaat Cato in een interne betrekking bij een mevrouw Smit in de Den Texstraat 23 bovenhuis. Het gaat trouwens om Naatje Smit – Davidson (die een jaar later gaat scheiden van Jacques Smit). Wat opvalt aan de woningkaart is het grote aantal mensen dat op dit adres woonde.

Cato gaat daar dertig gulden per maand verdienen. Van dit bedrag gaat de helft naar HvO voor de verzorging van haar zoontje. Haar zoontje, Jacob, blijft in het HvO à f. 5,25 per week. Verder is Cato verwezen naar de ‘middernachtzending’ voor behandeling van de vaderschapsactie (zie verhaal 6). Wat de ambtenaar hiermee wilde suggereren is niet duidelijk. De middernachtzending was een vereniging die streed tegen de prostitutie (tegen de bordeelhouders, maar ook tegen de overheid) in het bijzondere en verder tegen eigenlijk alles wat niet strookte met de zedelijkheid. Zegt dit iets over Cato, of iets over de ambtenaar?

In maart 1942 gaat Cato dus opnieuw aan het werk. Jacob blijft onder de hoede van Hulp voor Onbehuisden in de Roggeveenstraat. De helft van haar verdienste moet ze afdragen voor de verzorging van haar kind. In de Den Texstraat was voor het kind geen plaats. De Den Texstraat lag op een loopafstand van 45 minuten

NAAR: VERHAAL 1

OF NAAR: VERHAAL 8