Op een zachte winteravond lopen we een deel van de route van het Amsterdam Light Festival. We starten bij NEMO en gaan dan rond Artis. Ons doel is om mooie foto’s te maken voor het Geheugen van Oost, ook al valt deze lichtkunst net buiten de grenzen van ons stadsdeel.
Na twee vreemde jaren van corona kunnen we nu weer genieten van elkaars nabijheid.
De lichtkunst is minder uitbundig dan vóór corona, maar ons enthousiasme des te groter.
Onderweg pauzeren we en schuilen we voor de toenemende motregen.
We zien een waterval aan licht links van NEMO en gloeilampen bij het Marine-terrein, gekleurde zeewezens tegenover het Kadijksplein, een roze woldraad bij de Nijlpaardenbrug, en even verderop een rode knot wol en ook een rode draad boven de hijskraan op het Entrepodok. Bij het bruggetje (Armand Sunierbrug) hangen gekleurde buizen. Tegenover het appartementencomplex Aquartis staat een knikkerbaan en achter Artis staan gekleurde vlaggen op stokken of een soort roeispanen.
Als we bij Artis de bocht omgaan zien we vanaf de Plantage Muidergracht onverwachts verlichting bij de Jules Schelvisbrug, met uitzicht op de Muiderpoort aan de Sarpatistraat. De verlichting in de bocht aan de Plantage Muidergracht kunnen we niet goed zien. Een van de buurtbewoners vertelt dat die verlichting speciaal voor de bezoekers op de rondvaartboten is. Eerlijk gezegd kan het ons niet zoveel schelen, ook niet de verhalen achter de kunstvoorwerpen. We genieten van wat we zien, en van elkaar.
Nadat we gezellig warme chocomel hebben gedronken gaan we huiswaarts. Het is inmiddels gestopt met regenen en de maan komt tevoorschijn. Dit geeft de avond een extra magisch tintje.
