Tanks, keukenwagens en motoren met zijspan

Verteller: Frans Ronday
Auteur: Frans Ronday
Kramatweg, Flevopark, Indische Buurt

Het was angstaanjagend, maar ook avontuurlijk.

 1959: Frans Ronday met Jaap Lüdeke (sax) in het Kwartet Jaap Lüdeke. 1959: Frans Ronday met Jaap Lüdeke (sax) in het Kwartet Jaap Lüdeke.

1959: Frans Ronday met Jaap Lüdeke (sax) in het Kwartet Jaap Lüdeke. 1959: Frans Ronday met Jaap Lüdeke (sax) in het Kwartet Jaap Lüdeke.

Alle rechten voorbehouden

Op een dag in mei, 1940, zagen we tijdens het fikkie stoken op het ‘Opgespoten land’ wij de Duitsers richting Schellingwoude binnentrekken. Allerlei voertuigen (tanks, keukenwagens, motoren met zijspan) kwamen voorbij om Amsterdam te bezetten. En dan die vreemde helmen! Het was angstaanjagend! Maar voor een jongetje ook zeer avontuurlijk om te zien. Tijdens het luchtalarm moesten we de schuilkelder in op het plantsoentje aan de Kramatweg waar nu Bejaardenhuis Flevo staat. Er werd toen op hoog overvliegende geallieerde vliegtuigen geschoten met luchtafweergeschut dat vlak bij ons huis stond opgesteld. Het waren vreselijke knallen! En daarna gingen we met de buurjongens granaatscherven zoeken.

Alle rechten voorbehouden

3617 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

 Frans Ronday (pijl) met dansorkest The Favourite Stars (1954-56) Frans Ronday (pijl) met dansorkest The Favourite Stars (1954-56)

Frans Ronday (pijl) met dansorkest The Favourite Stars (1954-56) Frans Ronday (pijl) met dansorkest The Favourite Stars (1954-56)

Alle rechten voorbehouden

6 reacties

Voeg je reactie toe
coco snoek

coco snoek

Hans Huele, natuurlijk herinner ik me jou nog. Als ik jouw gezicht voor de geest haal, en dat kost na zoveel jaar moeite, dan weet ik alleenb maar te herinneren dat je een bril droeg. Of er was iets met je ogen. Een hele dike bril misschien? Anders onthoud ik dat toch niet, als het een gewone bril was. Er moet iets met je ogen geweest zijn. Misschioen en poosje een lui opog en dan ingepakt. Gek toch dat die herinnering bij mij naar boven komt.
Jullie hadden een erkeraan de voorkant en boven jullie woonde de familie Smoorenburg, met maar een dochter, dacht ik, en daar weer boven de familie Petersen. Waarvan ik door mijn broer heb laten vertellen dat een van die jongens prof voetballer is geworden.
Ik had een vijf jaar jonger broertje Jacob.
Onder jullie woonden 'moeder Barbee' met een dochter die een vriendin van een Duitse soldaat was. En dat in de oorlog! De (klein)zoon van de Barbee's was een van mijn personeelsleden, toen ik directeur van de gemeentelijke begraafplaatsen was, Mijn kantoor was op de Nieuwe Ooster. Hij maakte zich meteen kenbaar. Maar hem kende ik niet (meer).
Ik woon in de 'grachtengordel', en ben inmiddels 76 jaar (1934). En natuurlijk gepensioneerd.

Hoor ik nog iets meer van je? Groeten.

Hans Huele

Goede Herinneringen

Hallo Coco Snoek.
Ik heb je herinneringen aan vroeger met aandacht gelezen, en het het klop allemaal wat er staat.
Jij woonde Kramatweg nr. 13, en als ik het goed heb op 3 hoog.
Nou, dan moet jij mij goed kennen, want ik ben Hans Huele (1938) en woonde op de Kramatweg 12 /1 hoog, met broer Jan, en mijn zussen Cobi, Rien, Nel en Lies.
Wat is de wereld toch klein.
Ik heb een prachtige tijd gehad daar op de Kramatweg.
Hannie van nr. 6 kan ik mij ook nog bekend voor.
Of ik hier reactie op krijg weet ik niet, maar vond nodig mij even te melden.
Hans Huele

null

Coco Snoek

Zelf woonde ik Kramatweg 13; ik ben van 1934, zat op de derde Elthetoschool in de Soembawastraat en ging met mijn ouders ter kerke naar de Elthetokerk, hoek Javaplantsoen/Kramatweg. De laatste was gesitueerd aan het zgn. vijfde deel van de Kramatweg, het langste deel dat tot aan de Valentijnkade gaat.
De kerk, in 1933 gesticht is eind jaren 80/begin 90 van de vorige eeuw afgebroken; er staat nu in dezelfde afbakening als de kerk, een ouderen-verzorgingsflat.
Ons woonhuis, Kramatweg nr.13 was/is gelegen aan het tweede deel van de Kramatweg. Aan 'Hannie' die op nummer 6 woonde, aan het eerste deel van de Kramatweg dus, kan ik meedelen dat de schuil-kelder waar zij naar vraagt, tegenover haar woonhuis heeft gestaan in het weidje, dat je met een groots woord plantsoentje kunt noemen.
Het plantsoentje lag in het vierkant van het eerste-,tweede deel van de Kramatweg, het zgn. Zwarte Weggetje en de onbebouwde Zeeburgerdijk, (dat deel dat nu t/o het groene gebouw van het buurthuis ligt).
Aan de zijde van het weggetje was een meander border met strukken en planten, daarbovenuit torende populieren, die in feite in het Zwarte Weggetje waren geworteld.
Het hedendaagse Flevohuis staat in feite op het Zwarte Weggetje; hun lage huisjes, tegenover het tweede deel van de Kramatweg gebouwd, staan op het plantsoentje.
Achter het Zwarte Weggetje was de eerste Askjenasiche joodse begraafplaats, ons 'Jodenmanussie'. Deze, ook in een strook aan de voorzijde van het Zuiderzeepark, werd in 1714 geopend met het begraven op 12 oktober van het jongetje Israel Lisser. I
n 1914 was het 'vol' en een zgn. 'gesloten begraafplaats'.
Daarachter weer lag ons 'opgespoten landje'

null

Karel Nickel

Er stond een schuilkelder op het Javaplansoen vlak bij de Elthetokerk.
Misschien is het ook bekend dat in de nacht van
8 april 1943 div. brandbommen in de buurt zijn gevallen o.a brand in de Elthetokerk,vermoedelijk bedoeld voor Schellingwoude waar een duits legereenheid van watervliegtuigen gelegerd waren,ook was de Anthonie van Diemenschool op het Javaplantsoen bezet door militaire van de duitse kriegsmarine
Ik ben van 1931 en woonde in de Baweanstraat

null

Hannie v Praag-Bonkink

Frans waar stond die schuilkelder aan het eind van de joodse begraafplaats ?
Ik ben van 1944 dus weet er niets van maar ben wel nieuwsgierig, ik heb op de kramatweg gewoond vlak om de hoek bij jou op nummer 6
Gr hannie

Een bezoeker

Beppie Groenendijk

Dat verhaal heb ik ook beleefd, want ik woonde in de Niasstraat vlak om de hoek van de Kramatweg. Wij speelde ook op het Jodemannussie en er stond op de hoek een zogenaamde peperbus waar we stilstandkrijgertje omheen speelde. De eerste vliegtuigen en het luchtgevecht kan ik me nog goed herinneren. Het was spannend en iedereen stond aan de deur omhoog te turen. Jammer genoeg zijn al onze hiuzen afgebroken en vind je niets meer terug van die tijd.