Tramblokjes sprokkelen

Verteller: Frans Ronday
Auteur: Frans Ronday

We stonden urenlang in de rij voor gekookt vlees.

 Frans Ronday (pijl) met dansorkest The Favourite Stars (1954-56) Frans Ronday (pijl) met dansorkest The Favourite Stars (1954-56)

Frans Ronday (pijl) met dansorkest The Favourite Stars (1954-56) Frans Ronday (pijl) met dansorkest The Favourite Stars (1954-56)

Alle rechten voorbehouden

Tijdens de hongerwinter ging ik met Moeder kolengruis zeven van afval dat uit de hijskranen viel tijdens het lossen van schepen aan de havens bij de Rietlanden. En met m’n zwager haalden wij spoorbielzen weg bij Van Gend en Loos aan de Cruquiuskade om ze te verzagen en dan naar Bakker Stieve in de Gorontalostraat te brengen voor zijn oven - in ruil voor brood. Dat was niet zonder gevaar. Soms werden wij beschoten door de Bahnhof-Polizei. Gelukkig zijn we nooit geraakt! Ook moest ik hout sprokkelen voor het noodkacheltje om suikerbieten en tulpenbollen gaar te stoven. Ik haalde dan de zogenaamde ‘tramblokjes’ tussen de tramrails weg in de Borneostraat voor brandstof. Bij de gaarkeuken op de Zeeburgerdijk haalden we aardappelschillensoep, voor elk gezinslid een halve portie. En midden in de nacht stonden we uren lang in de rij bij het abattoir aan de Veelaan voor gekookt vlees. Vijftig jaar later zou ik op nagenoeg dezelfde plek (met gemengde gevoelens) het openingsmuziek spelen in het gebouw van het Internationaal Instituut voor Geschiedenis / Nederlands Persmuseum.

Mei 1945 verdwenen de Duitsers en kwamen de Canadezen en we kregen wit brood uit Zweden! Alle buurtgenoten moesten zich toen melden bij de Gemeentelijke Ontsmettingsdienst Zeeburgerdijk (nu is daar een Turkse Moskee) om met DDT bespoten te worden om besmettelijke ziekten te voorkomen. Er waren toen allerlei bevrijdingsfeesten, onder andere in het Bavo-huis (nu een geluidsstudio).

Alle rechten voorbehouden

4893 keer bekeken

10 reacties

Voeg je reactie toe
Jeane Klinkenberg

Voedsel dropping

Leiden, Mei 1945

Voedseldropping

ik weet nog hoe ze keek
mijn moeder
halfzittend in de bedstee
herstellend van een griep
mei 1945

twee oudere zusjes
kwamen de kamer in
hun armen vol heerlijkheden
wittebrood boter choclade
gehaald op onze bonnen

alles werd uitgestald op de deken
mijn zei niets
keek alleen maar
blij en verbaasd
alsof ze het niet kon geloven

ik weet nog hoe het smaakte
dat heerlijke brood met boter
maar het meest is me bijgebleven
hoe blij mijn moeder keek

p.s. Ik was toen 9 jaar.Dit gedicht heb ik geschreven in 1993.

Jeane Klinkenberg, 20 sept.2009.

Marianne Vreugdenhil

gratis!

Hallo,
Ik vond het een mooi verhaal en heb er een gedicht van gemaakt.
zie mijn gedicht:

gaarkeuken
ik heb nog bonnen

daar sta ik weer

te wachten
en te wachten
in die gure snijdende wind

mijn maag nog ongevuld
koud en
rillerig is mijn lijf

mijn veel te dunne jas
verwarmt mij niet

hongerwinter

Zeeburgerdijk
lange
eindeloze rijen

wachten
en wachten

mijn koude verstijfde vingers
omklemmen de veel te grote pan

vandaag weer
aardappelschillensoep
met als hoogtepunt van de dag

gratis!

gekookt vlees
bij het abattoir om de hoek

Karel Nickel

Annie Meijer

Met een zoon van de familie Doorson waar je overschreef hebben wij nog steeds contact zijn naam is Alfons Doorson hij is ondertussen 90 jaar en woont zelfstandig met zijn vrouw in het Flevohuis tegenover waar hij heeft gewoont.(kijk eens op internet en klik ALFONS DOORSON aan.)
Over Nellie Hokke op welke school hebben jullie gezeten

hannie van Praag bonkink

Tramblokjes sprokkelen

Frans Ronday
Mijn man Ruud van Praag had de zelfde verhalen als jij, hij ging samen met zijn broer ook naar de spoordijk in de oorlog, er werd geschoten toen zijn broer niet te voorschijn kwam dacht hij ik ga maar naar huis hij zal wel dood zijn, je kan het niet meer voorstellen dat zo iets gebeurt, gelukkig kwam zijn broer weer te voorschijn.
Jij weet goed wie Ruud is, hij was gek op jazz muziek. Vroeger bracht hij John Engels Jacques Schols en ik dacht ook Louis van dyke over al naar toe in zijn volkswagen, later zat ik er ook nog bij wel vreselijk gelachen.
Frans speel je nog steeds op de Middenweg ?
hannie van praag Bonkink
---------------------------------------------------------
JA HANNIE, IK SPEEL NOG STEEDS BIJ ELSA`s OP DE MIDDENWEG 73
IEDERE DINSDAGAVOND VANAF 21.30

A`dam 5 DEC. 2011
Frans Ronday
----------------------------------------------------------------

rie Blaas v Lieshout

Reactie

Ja dathebben wij ook gedaan tram blokjes en kolen op de spoor dijk halen .Kolen gruis zeven dat heb ik ook nog gedaan .Heb ook wel een brood gepikt van een duitse kar maar in die tijd zij mijn moeder daar zelfs niets van ,tewijl we elke cent terug moesten brengen als je die teveel terg kreeg .Bloem bollen en suiker bieten gegeten en mijn 2 broers boven mij rooie en andere kolen pikken op de ringdijk .Heb in de Tidorestr gewoond en vanaf 1945 in de Balistr ,van daaruit ben ik ik 57 getrouwd .Ik zelf ben van 1931 dus goed de oorlog overleefd .Mischien zijn er nog bekende van mijn leeftijd .Gr RBlaas v Lieshout .

an de baat-meijer

Karel Nickel

Nu pas een reactie op de vraag aan mij, ( annie meijer)
waar ik precies woonde op de kramarweg, ik woonde n.l. op no 25 naast o.a. de familie doorson, dat was een surinaamse familie, en toendertijd nog niet zo gewoon als nu.. Ik las in het Parool dat de site van het geheugen van oost vernieuwd is, vandaar dat ik ben gaan zoeken. misschien komt er nog een reactie, met groeten an de baat- meijer.

Een bezoeker

hannyswaab@hotmail.com

Is er ook iemand die Willem Swaab kent uit de Gorontalostraat, geboren in 1928?

Een bezoeker

Karel Nickel

Aan Annie Meijer. Waar op de Kramatweg woonde jij? En welke school zaten jij en Nellie Hokke?

Een bezoeker

Annie Meijer

Ik reageer op de naam Karel Nickel.12.8.05. Nellie Hokke zat bij mij op school. Wij waren allemaal onder de indruk van haar dood. Ik woonde vanaf 1932-1957 op de Kramatweg. De naam Ronday is mij niet onbekend. Kwam je ook altijd kijken bij de kinderoperette club op zaterdagmiddag in de 3de Elthetoschool?

Visitor

Karel Nickel

Dat verhaal van die spoorbielzen komt mij bekend voor. Mijn leeftijd was toen 13 jaar, ik heb toen ook diverse spoorbielzen gejat totdat mijn buurmeisje Nellie Hokke uit de Baweanstraat daar doodgeschoten werd. De schrik zat er toen bij ons in. Wij zijn toen bomen gaan hakken op het jodenmanussie.