Simon Vinkenoog

Matu Moningka

Mijn naam is Matu en Simon en ik hebben elkaar in Hilversum leren kennen, tijdens onze performances door het land. Ik vormde toen een zangduo met mijn toenmalige Amerikaanse vriendin Kathryn. Het was tijdens een MEMO-manifestatie. Dat stond voor Mens en milieu vriendelijk ondernemen. Begin jaren 80 verhuisde ik van de Beukenstr naar de 1ste Oosterparkstr. Kwam af en toe bij Simon langs. Simon is een fenomeen, hij heeft mij altijd bijzonder geïnspireerd door wat'ie te zeggen heeft en op de gedreven manier zoals dat typisch Simon is. Ik had toen een oogje op zijn stiefdochter, maar dat is nooit iets geworden.
Ik woon nu in de Swammerdamstr.
De Weesperzijde heeft altijd 'n warm plekkie in mijn hart, het is een soort groene stilte-strook waar ik nog steeds graag wandel.
En ik heb vanaf 1980 altijd op het Weesperzijde festival gespeeld, solo en met mijn muziek en artiestenvrienden (Weesperzijdeband). Begin 80 heb ik Simon 'n keer uitgenodigd voor 'n optreden, om te helpen bij de opbouw van buurt-tejater de Klus, dmv een benefitparty. Het Buurttheater is toen voor 't grootste deel door ons popkollectief opgebouwd. (Het huidige Pleintheater), Wij hadden onze oefenruimte in de kelder.
Simon is er gebleven, want hij is toen de schrijversworkshop begonnen, die nog steeds bestaat. Simon verhaalde regelmatig dit hele gebeuren als we elkaar weer zagen. Hij is nog steeds heel gelukkig met zijn huidige vrouw en ziet er ongelooflijk jeugdig uit, ben z'n leeftijd vergeten maar dat zal wel rond de 75j zijn, als ' ie niet ouder is.

Matu - Geboren in 1950 in DenHaag -

karla willekes

Simon Vinkenoog woonde op de Weesperzijde 66 naast mijn ouders. Mijn ouders woonden op 67 in dat heerlijke huis, dat een beetje scheef stond. Ik ben daar geboren in 1946. Aan die mooie Amstel. Het water dat altijd anders is. Aan de overkant het Gemeente Archief. De klok met zijn mooie klank. Ons huis heeft vele bewoners gekent. Meerdere kamers werden verhuurd. Onder andere aan een student wiens grootvader door het verzet was omgelegd. Bij ons thuis kwam ook een protege van mijn vader, ik zal zijn naam niet noemen, in de wielrennerij, hij zat in het verzet toen in de oorlog, daar werd over gesproken in de keuken beneden. Ik heb het nooit bewust meegemaakt, maar hoorde die verhalen later toen ik groot was. Het schijnt een hele toestand geweest te zijn. De student die zich realiseerde dat die man die daar ook in de keuken zat deel uitmaakte van de groep die schuldig was aan de dood van zijn grootvader. Er is heel veel gebeurt daar in het huis aan de Weesperzijde 67. Op zolder stond een massagebank, waar mijn oudste broer van mijn vader zijn massages kreeg, het hele huis rook heerlijk naar die olie. In 1950 werd mijn broer Kampioen van Nederland achtervolging wielrennen. Er werd veel muziek gemaakt, mijn vader Arie, speelde de sterren van de hemel op de piano en iedereen genoot en zong mee met die heerlijke muziek. Er heerste een heerlijke sfeer, iedereen was welkom. Toen mijn ouders op leeftijd kwamen en mijn vader wilde stoppen met werken, wilden ze een nieuwe start maken en dat deden ze in Almere, mijn moeder vond dat heerlijk, een klein huisje daar in de polder maar mijn vader miste de Weesperzijde en zijn hectiek. Het was heel mooi dat Simon het huis kon kopen. Mijn vader en Simon hadden veel gemeen samen, gesprekken over spirualiteit ondanks dat ze samen nooit een jointje hebben gerookt haha.. Het huis staat er nog. Vreemden wonen er nu. Maar de Amstel stroomt nog steeds en misschien luidt de klok ook nog van het Gemeente Archief. Heerlijke herinneringen.