Katholieke dansavonden

In 1980 heette het Hipsekrips.

Weet iemand waar die naam vandaan komt?

Linnaeushof 30

Ik ben geboren in 1947 op het linnaeushof 30-2hoog.Boven de fietsestalling van :Visser.M.n zus was 2 jaar ouder en m.n broer 5 jaar jonger.Wij waren niet Katholiek maar veel vriendjes en vriendinnetjes wel [behalve degene die niet met ons mochten spelen]en daarom deden we gewoon mee met de doop..trouw..diensten in de kerk ,en niemand stuurde ons weg.De processies rondom de tuin van de kerk spannend ,maar waar ze over gingen,geen idee.Ik zat op de 5 de Montessorischool in de herschelstraat maar de verhalen over de Clara Fey school met de nonnen!!!!!Alleen als wij wel eens in het klooster mochten komen vriendelijke nonnen.De doorgang naar de linnaeusparkweg noemde wij :Het Poortje.S,Avonds mocht ik er echt niet door [maar het was wel om over de Hogeweg of Wethouder Frankeweg] naar blokfluitles.De Hipsekrib [linnaeusdwarsstraat] mocht je niet komen.Op de hoek het cafe en op het balkon hadden ze een aapje dat werd verteld.Nu Elsas leuk eetcafe.Onder de kerk zaten de kabouters [scouting] wij keken erop en mochten ook wel eens binnen komen.Een fijne jeugd met veel herinneringen.

Het poortje en de Hipsekrib

Vanaf mijn geboorte in 1956 hebben "wij" de Olthofjes op de Hof gewoond (tussen de Kerk en de Tennisbaan. De Hof was incl. de Pastoor zijn tuin (en het dak), de scholen (Lidwina en de Clara Feij) en natuurlijk het poortje waren ons speelterrein. Als kind was er een simpele regel : niet van het Hof af en als de lichtjes aangaan (of he belletje ging) thuis komen. Dat was helder. Er stonden nog weinig auto's, dus je kon altijd voetballen op straat, bij ons in het tussenstraatje of bij school met leeftijdgenoten, waaronder Peter Schoof hierboven en op het kerkplein (o.a. met André Bootsman). Het poortje was idd een beetje griezilge doorgang, want slecht verlicht. Ook een plek voor vrijende paartjes. Geesten en demonen heb ik er nooit gezien. Wel een "boze buurman"als we probeerde in 1 van de schuren te komen of erop te klimmen. In de Hipsekrib mocht je niet komen (waarom werd pas later duidelijk). Genoeg nog te melden over de Lidwina, de tennisbaan, de Martelaren, de verkenners (scouting op de Kruislaan), RKSV de Meer. etc. Ik blijf jullie volgen !

Re: Re: Hipseknip - Watergraafsmeer is hip

Edgar Ruiter:
Leon vd Elsen:Hipseknip... Tussen Linneausparkweg en Linneausdwarstraat. Hipseknip... Zo heet dus de doorgang. Of toch het paadje? Hipseknip is wel een mooi woord voor die tussentunnel (knip) tussen hoofdstraat Middenweg en Lineaus (waarlijke knip). En HIP is het heden ten dage ook in Watergraafsmeer.
Wat ik ooit geleerd heb over de Hipsekrib is dat de wijde broeken die de heren zo'n 100 á 150 jaar geleden de hipsen werden genoemd. En dat het huidige café Elsaz, voorheen café Nieuw Rozenburg, de bijnaam de Hibsekrib had, kort weg De Hips.

Oh? Dus het is HipseKRIB en niet KNIP? Aha. Kijk, zo komen we in de geschiedenis van Watergraafsmeer weer een stapje verder.

Wie weet wanneer de doorgang Hipsekrib naar Linnaeusparkweg weer open is gegaan?

Re: Hipseknip - Watergraafsmeer is hip

Leon vd Elsen:
Hipseknip... Tussen Linneausparkweg en Linneausdwarstraat. Hipseknip... Zo heet dus de doorgang. Of toch het paadje? Hipseknip is wel een mooi woord voor die tussentunnel (knip) tussen hoofdstraat Middenweg en Lineaus (waarlijke knip). En HIP is het heden ten dage ook in Watergraafsmeer.

Wat ik ooit geleerd heb over de Hipsekrib is dat de wijde broeken die de heren zo'n 100 á 150 jaar geleden de hipsen werden genoemd. En dat het huidige café Elsaz, voorheen café Nieuw Rozenburg, de bijnaam de Hibsekrib had, kort weg De Hips.

doorgang

Peter Schoof
(1955) heb vanaf 1966 tot en met 1969 op de Lidwinaschool gezeten en ging iedere dag via dit paadje richting Linnaeusparkweg en dan verder via de Hogeweg richting de Indische buurt. Dit paadje zit in mijn geheugen gebrand, zo weet ik dat er aan het begin van het paadje komende, vanaf het Linnaeushof, een soort garage lag die door ons met enkele jongens die woonachtig waren aan het Linnaeushof, werd gebruikt als een soort honk. Verder bestaat er nog een leuke annekdote over dit paadje, namelijk een hoop papier in de fik steken tegen een oude houten schutting, zeer hard weglopen om dan later via een grote boog, kwasie nonchalant aan de brandweer vragen of er brand is uitgebroken. Heb nooit last gehad van monsters of demonen. Al met al leuk om deze herrinering naar boven te halen.

Hipseknip - Watergraafsmeer is hip

Hipseknip... Tussen Linneausparkweg en Linneausdwarstraat. Hipseknip... Zo heet dus de doorgang. Of toch het paadje? Hipseknip is wel een mooi woord voor die tussentunnel (knip) tussen hoofdstraat Middenweg en Lineaus (waarlijke knip). En HIP is het heden ten dage ook in Watergraafsmeer.

Joop Jansen 1932

Zuster Rozamunda: Ik kan mij alleen deze zuster herinneren, ik zat bij haar in de klas op de kleuterschool.
Het was in de crisistijd en mijn vader liep wel 9 maanden steun te trekken, dus elke dag stempelen. Ondanks deze armoede, zagen wij er toch wel netjes uit, daar zorgde onze moeder wel voor, dat vertelde zij ons later. Een ding is mij altijd bijgebleven, dat was een uitvoering van ons als kleintjes. Wij moesten op een podium staan en kregen dan een gitaartje of een toetertje, alleen ik met nog meer andere kindertjes, moesten achteraan staan en kregen niets, we moesten net doen of we ook iets hadden om te bespelen. Als kind vond je dat heel erg, dus werd er in die tijd ook gediscrimineerd. Een kind van de bakker of schoenmaker kon je niet achteraan zetten zonder instrumentje, maar van een werkloze vader wel. Mijn zuster Fiena zat ook op de Clara Feyschool en werd ook vaak gepest. Het was een echt bolwerk, naar mijn mening, voor de middenstand. Wij zijn in 1938 van de Transvaalstraat naar de Wetbuurt verhuisd en behoorden toen onder de Thomasparochie, gingen in Zuid op school, waar deze toestanden niet bestonden en waar wij een geweldige schooltijd hebben gehad.

Hans Lammers

Vanochtend hoorde ik van Lia van Hoog (zie verhaal de IJSTAART - Middenmeer) over dit internetprogramma en ik heb het meteen aangeklikt. Ik ben stom verbaasd over de fantastische verhalen en, darrom deze reactie, de Linnaeushof speelt een grote rol in haar verhaal. Aarzel niet te klikken naar MIDDENMEER en kies IJSTAART.

Reinier Oud

Beste Wil, Ook ik heb als kind menig angstig moment beleefd bij het doorlopen van het paadje wanneer ik na moest blijven op school en het in de winter vroeg donker was. Hoe het kwam, weet ik niet maar ik denk dat heel veel kinderen een onbehaaglijk gevoel hadden, maar toch aan de andere kant het bijzonder spannend vonden door het paadje te lopen. Blij was je als je op de Linneausparkweg aankwam zonder dat boze geesten of andere monsters je hadden aangevallen!