Verknocht aan de Vrolikstraat

Ansje - schipperskind- werd toevallig in Amsterdam geboren en is vanaf haar 19e jaar een inwoonster van de Oosterparkbuurt.

Verteller: Ansje Visser

Ansje Visser (1959)is getrouwd met Ahmed, moeder van 2 volwassen zoons en oma van een tweeling. Zij is coördinator vrijwilligerswerk in de zorg, fotograaf en schrijfster en woont al 42 jaar op diverse plekken in de Oosterparkbuurt, waarvan 27 jaar in de Vrolikstraat. Voelt zich erg verbonden met de buurt

oosterpark ansje visser, foto april 2021 door MarellaKarpe

oosterpark ansje visser, foto april 2021 door MarellaKarpe

 

Ansje woont al jaren in de Vrolikstraat: “Het is een ontzettend lange straat en altijd kom ik weer mensen tegen die er werken, wonen of gewoond hebben. Zelfs mijn moeder heeft lang geleden in de Vrolikstraat gewerkt. Toen mijn man en ik er kwamen wonen, had de buurt een bedenkelijke reputatie, er waren veel drugspanden en de straat was behoorlijk verloederd. Na het dieptepunt met de moord op een meisje door haar buurman, is er veel gedaan om de buurt te verbeteren. Inderdaad is de buurt nu enorm opgeknapt en worden er door buurtbewoners positieve initiatieven opgestart. Een van de eerste buurtactiviteiten was het wasgoedproject, ik heb toen meegeholpen met het organiseren van een buurtlunch. Aan lange tafels zaten heel veel mensen lekker te eten, het was een succes.”   ( http://idavanderlee.nl/wp-content/uploads/2016/09/1999-Wasgoed-is-Goed.compressed.pdf)

 

Ansje woont met heel veel plezier in haar buurt, ze maakt altijd wel een praatje met buurtgenoten, ziet soms leuke uitstallingen van dingen die mensen verzamelen en belt dan gerust aan. “Zo heb ik materiaal gekregen voor een van mijn boeken, een boek over mensen en hun verzamelingen.” Ook zelf laat ze via een vitrine aan het raam eigengemaakte textiel kunstwerken van zijde met wol zien. Om de buurt aantrekkelijk te houden maakt ze iedere week een schoonmaakronde om zwerfvuil op te ruimen. Er komt altijd positief commentaar op van voorbijgangers, maar helaas ligt de volgende week weer net zoveel rommel op straat. Maar alle kleine beetjes helpen is haar motto en ze vind het verslavend om te doen. Haar ervaringen met het ophangen van een leeskastje aan haar huis, waar mensen boeken kunnen halen en brengen, zijn bemoedigend: er wordt nooit troep ingelegd en het kastje blijft heel.

 

Ansje heeft jarenlang bij de buurtkrant ‘Dwars ‘ gewerkt: de leukste baan in haar leven. Er was veel ruimte voor vrijheid en creativiteit en een goede onderlinge samenwerking. Daar heeft ze ontdekt dat ze goed is in het coachen van vrijwilligers, iets wat ze in volgende banen- en nog steeds als coördinator vrijwilligerswerk in de zorg- heeft voortgezet. “ Vrijwilligers - in tegenstelling tot betaalde krachten die weten wat hun opdracht is- willen erkenning en aandacht voor hun eigen verhaal als ‘beloning’ en dat kost tijd maar levert ook heel boeiende contacten op.”

 

Nu, in coronatijd, maken Ansje en haar man dagelijks een wandeling in het Oosterpark: “Je ziet hier zoveel leuke dingen, het lijkt hier soms wel een rollerdisco, heel vaak staan er ook muzikanten te spelen, trouwerijen en kinderfeestjes spelen zich voor je ogen af”. Haar man, die jarenlang een cafetaria op de hoek van de Vrolikstraat en de Linneausstraat dreef, komt altijd bekenden tegen in het park.

 

Ansje is ook fotograaf en deze passie krijgt heeft in coronatijd een extra dimensie gekregen. “In het begin van de coronatijd heb ik elke dag een binnen foto geplaatst op mijn Facebook pagina en 10 daarvan zijn overgenomen door het Amsterdam Museum. Daarnaast maakte ik ‘inspirerende foto’s ‘ die ik stuurde aan mensen waarvan ik weet dat ze alleen zijn en die het niet zo makkelijk hebben in deze tijd.”

 

 

 

 

 

Alle rechten voorbehouden

249 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

eeuwigheid

eeuwigheid

Textiel kunstwerk van Ansje, wol op zijde

Textiel kunstwerk van Ansje, wol op zijde

Amsterdam Verzamelt Bijzondere verzamelingen en levensverhalen van 11 Amsterdammers

Nieuw Boek van Ansje

Samenvatting

Waarom verzamelen mensen? Is verzamelen meer dan alleen interesse in voorwerpen en welke invloed heeft de hobby op het leven van de Amsterdamse verzamelaars in het boek? Hun verzamelingen komen voort uit hun interesses of levenservaringen. Een verzameling vertelt veel over de persoon. Zijn er overeenkomsten tussen verzamelaars? Wat is er zo leuk aan verzamelen en wat brengt het de verzamelaars? Is verzamelen iets van de westerse cultuur? Alle verzamelaars in het boek geven aan dat ze gelukkig worden van het verzamelen: kijken naar hun spullen, de sport om voor een prikkie een nieuw item op de kop te kunnen tikken, je verzameling zien groeien. Naast hun verzamelingen vertellen zij ook over hun bijzondere levensverhalen.

ansje.jpg

ansje.jpg