Frits Slicht
Na hun huwelijk in 1925 krijgen Gerrit en Rachel een woning in de Transvaalbuurt. Of zij ook direct een woning krijgen, is niet duidelijk, de oude woningkaarten van de Laing's Nekstraat zijn niet bewaard gebleven. Wat we dankzij het al eerder genoemd militieregister , maar ook vanwege zijn dossier bij het Bureau voor Maatschappelijke Steun (Het Bureau) weten we dat Gerrit Worms werkzaam is als stoffeerder. Dankzij dit dossier weten we ook dat hij lid was van de Algemene Nederlandsche Bond van Meubelmakers (vanaf 11 juli 1927).
Als gevolg van de economische crisis raakt hij in 1932 werkloos. Hij heeft tot dan onder andere gewerkt bij de firma Breemer. Blijkbaar had dit bedrijf meerdere vestigingen, zo heeft Gerrit Worms in de (Nieuwe) Ridderstraat 10 gewerkt, maar ook op de Rechtboomsloot 99 II. De verdiensten zijn zeker voor die tijd goed te noemen, het gemiddelde loon ligt rond de ƒ32,50 per week. Overigens is hij, vanwege slapte, al eerder kort werkloos geweest. Dat was in het jaar 1928. In hetzelfde jaar heeft hij ook zijn militieplicht moeten vervullen. Voor zover mij bekend, is dit voor een periode van twee maanden. Gedurende deze periode krijgt Gerrit Worms een kostwinnersvergoeding. Of de militieplicht en de korte periode van werkloosheid in 1928 met elkaar in verband staan, is niet duidelijk.
Vanaf 1928 is hij telkens voor korte periodes aan het werk. In de slappe periodes valt hij voor een uitkering onder de “Commissie voor Steunverleening aan Crisiswerkloozen”. De uitkering die hij krijgt ligt aanvankelijk zo rond de 50% van het verdiende loon. Hij blijft vallen onder de Crisiswerklozen regeling tot maart 1934, daarna valt hij onder het Gemeentelijk Bureau voor Maatschappelijke Steun (het Bureau).
In 1934 krijgt het gezin regelmatig controlerende bezoeken van een ambtenaar van Het Bureau. Bij een van deze controles blijkt er een spaarbankboekje aanwezig te zijn. Dit spaarbankboekje staat op de naam van Rachel Worms - Boas. Het hoogste saldo wordt genoteerd, op 12 april 1932 was de ‘inlage’ 275 gulden. Inmiddels is dit saldo afgenomen, de ambtenaar wordt verteld dat er voor het bedrag dat is opgenomen kleren zijn gekocht. Omdat men dit spaarbankboekje niet heeft opgegeven wordt er gekort op de uitkering. Er wordt een bedrag van 275 gulden teruggevorderd! Per week zal er 1 gulden op de uitkering worden ingehouden. De uitkering via Het Bureau was overigens ƒ14,75 per week. De informatie met betrekking tot het spaarbankboekje is erg beperkt. Het was de bedoeling dat het gehele bedrag moest worden terugbetaald. Op 1 augustus 1938 valt te lezen dat het saldo ‘bedrogschuld’ dat nog open staat, te weten 227gulden, vervalt. Waarom de schuld vervallen wordt verklaard, is niet duidelijk.