Bestemmingsplannen
"De gemeentelijke dienst Stadsontwikkeling had begin jaren ’70 verschillende plannen om tot stadsvernieuwing over te gaan in de Oosterparkbuurt en Weesperzijde, wij noemden het stadsvernieling. Er waren plannen om alle woningen tussen de Wibautstraat en het Iepenplein te vervangen door kantoorgebouwen met daarachter een strook koopwoningen, tussen Iepenplein en Beukenplein moesten dan dure huurwoningen komen en tevens nog meer koopwoningen. Aan de Weesperzijde - ongeveer tussen het gebouw van de roeivereniging en de Gijsbrecht van Aemstelstraat - zou ook een strook woningen neergehaald moeten worden om plaats te maken voor een jachthaven. De Nieuwe Amstel brug moest meer naar het zuiden verlegd worden en veel breder en hoger worden, de route van lijn 3 zou dan door de 1e Oosterparkstraat gaan. De plek waar de metro halte Wibautstraat gepland was - en ook is gekomen - ging een makkelijke overstap naar een tramhalte daar vlakbij bieden.
Toen ik in 1976 als buurt opbouw werker in de Weesperzijde ging werken, was er nog niet veel gesloopt in de twee buurten, maar dat was wel de bedoeling. En er waren inderdaad heel wat huizenblokken in slechte staat. Vanuit het opbouwwerk gingen we in de twee buurten met de buurtbewoners in overleg en met de woningbouw verenigingen. Zelforganisatie was toen de leus.
Bewoonbaar houden
Veel bewoners, met name de gezinnen met kinderen gingen in op de voorstellen van de gemeente, zij vertrokken vooral naar Purmerend. De etages die leeg kwamen werden min of meer onbewoonbaar gemaakt en dat terwijl de huizen nog jaren bleven staan, geen pretje voor de bewoners van de andere verdiepingen. Het kraken kwam toen op gang, er waren genoeg mensen die wel in de leeg gekomen verdiepingen wilden wonen en op die manier werd het onbewoonbaar maken tegengegaan. Dit ging in samenwerking met de zittende huurders. Bij de gemeentelijke diensten viel het minder in de smaak. Tekenend was een opmerking van een ambtenaar van Bouw en Woningtoezicht - toen na een brand mensen van het Rampenhotel kwamen om de mensen die niet meer terug konden in het uitgebrande pand onderdak te bieden -die zei ; "nee dat is niet nodig, hier wonen geen mensen, maar krakers".
Persoonlijk
Ik ben tot 1979/1980 buurtopbouw werker geweest. Ik werd ontslagen nadat ik door de Volkskrant gefotografeerd was tijdens een demonstratie tegen de metro, terwijl ik me ziek gemeld had op mijn werk. Daarna ben ik in een drukkerij begonnen "De raddraaier" waar we veel drukwerk gemaakt hebben voor Latijns-Amerika solidariteisgroepen, de kraakbeweging, de anti-kernenergie beweging, de milieu beweging enzovoort. Maar dat is een ander verhaal. Als je me vraagt wat we bereikt hebben voor de Oosterparkbuurt met ons verzet dan zie ik dat het stratenplan behouden is gebleven, dat de wijk nog redelijk gemengd is en dat een aantal stukken zijn gerenoveerd en dat niet alle mensen met een laag inkomen de buurt uit zijn gejaagd."
