Frits Slicht
Hoe de zaak zich verder heeft ontwikkelt blijft in het ongewisse. In het politiearchief wordt hier verder geen mededeling gedaan. Een lang artikel in de krant De Tribune met als titel: “HOE HET GROOT – KAPITAAL „ZAKEN DOET” Van Stal tot Bioscoop .... En van Bioscoop tot... Augiasstal” doet vermoeden dat er zich heel wat heeft afgespeeld. Maar zoals eerder al aangegeven is deze reactie geheel buiten de verantwoordelijkheid van de redactie geplaatst. Het artikel is ondertekend door ‘de Gebr. De Bas’. Wie de gebroeders De Bas zijn, is niet bekend. Onderzoek door een eigen journalist heeft niet plaatsgevonden.
Bijna 90 jaar na dato zijn de door de schrijvers genoemde zaken niet te verifiëren. Het enige dat door de redactie van De Tribune nog wel wordt vermeld, is dat: “De heer Holl is, naar wij vernemen, hedenmorgen door de Arrondissementsrechtbank alhier, in staat van faillissement verklaard, op aanvrage van den aannemer der verbouwing van het voormalige Archipel Theater.” Hier is het hele artikel te lezen. Bron: De Tribune, soc. Dem. weekblad van 21-12-1934 Cavalcade is een van de weinige films die het filmdoek in het Archipel Theater haalde, bron: IMDb. 
Intrekking bioscoopvergunning
In de periode tussen het incident in mei 1934 en de intrekking van de bioscoopvergunning op 11 december 1934 is de bioscoop gesloten. De enige krant, voor zover ik heb kunnen nagaan, die daar nog wat aandacht aan schenkt is de krant Het Volk van 11-10-1934: “ ALS COMPAGNONS RUZIE HEBBEN Toen het ,,meningsverschil” begon gingen de deuren van hun bioscoop dicht. Straatjeugd protesteert op haar manier. Sedert enige maanden heerst hevig verschil van mening tussen compagnons, die een bioscooptheater wilden exploiteren in de Zeeburgerstraat. De bioscoop liep aanvankelijk goed, maar toen de ruzie begon gingen de deuren dicht. Naar het zich laat aanzien zal het theater nog wel een tijd gesloten blijven ook. Het geval wil namelijk, dat een der compagnons huurder is van het gebouw en met de eigenaresse procedeert. De andere mag het gebouw niet in, omdat hij huurder is noch eigenaar en er dus niets heeft te maken. Maar telkens probeert de man bezit te nemen van deze voor het publiek gesloten bioscoop. Dan moet de politie komen om te vertellen, dat alleen de huurder en de eigenares er in mogen. Ook gistermiddag weer. Straatjongens proberen elke avond de deuren van het theater open te maken. Dat was een koud kunstje, omdat het vanzelf ging, als zij maar lang genoeg rammelden. Om baldadigheid te voorkomen werd gisteren een nieuwe sluiting gemaakt. Terwijl iemand hiermee bezig was, kwam de compagnon, die geen compagnon meer schijnt te zijn langs. Hij zag de deur openstaan, glipte binnen en joeg den man, die er aan het werk was, naar buiten. „Zie maar, dat je mij er uit krijgt”, luidde het advies. Natuurlijk is de man weer verdwenen, zij het ook, dat eerst de politie moest komen om het hem te vertellen. Nu zitten de deuren zo goed dicht, dat hij er niet meer in kan. En de huurder, die alleen nog zichzelf tot compagnon heeft, procedeert verder. Het theater blijft natuurlijk dicht.”