Blij Glimlach Eenzaam Isolatie

6 november 2020

Auteur: Judith Gobits / Rosa Frank, Dineke Rizzoli,

Platanenweg

een gebaar, een woord, het kleurt de dag nog urenlang,

Hélène Nolthenius schrijft in haar boek 'Renaissance in mei': 'In geen honderd jaar heeft het zoveel geregend als A.D.1346 .... In Indië weeft de hitte zekere nevels, waaruit een verderfelijke zeewind ontstaat; als die gaat waaien breekt er een ziekte uit ….. Oude mannen, die de regelmaat der dingen kennen, slaat de angst om het hart . … Maar de nood van thans is veel ernstiger: als de ‘nevels’ naar Toscane komen, is het gevaar niet te overzien. En ze komen. In Turkije, heet het, blijven enkel de vrouwen leven....Elk schip dat naar huis komt, brengt nieuwe, ontstellende verhalen uit het oosten mee; en bracht het maar verhalen alléén... ... Jongelieden van de Decamerone laten dood en verbijstering voor wat zij zijn, om blijdschap en verstrooiing te scheppen in de lieflijkste landouwen die hun fantasie bedenken kan... '. Helaas.

Niet voor niets kondigde president Rutte op 3 november A.D.2020 aan: twee weken van een versterkte-gedeeltelijke lockdown, met het strenge doel het aantal besmettingen met covid 19 effectiever te beperken. Geen bijeenkomsten, geen Decamerone feesten. Zelfs de mogelijkheden tot sociaal contact zijn verder beperkt. Daardoor zijn vanaf 4 november onder meer Tropenmuseum en OBA Linnaeus dicht. Door deze isolatie-plichten ontstaat grotere eenzaamheid, toch al een kwaal van deze eeuw. Komt er ook een avondklok in Oost? Rutte en de Jonge benadrukten natuurlijk dat we allemaal voorzichtig moeten zijn. Lichtgewicht aerosolen, vloeistof-druppels, corona-nevels, die we uit- of in-ademen kunnen het virus bevatten. 'Anderhalven', afstand houden, is verantwoordelijkheid dragen voor elkaar.

De toename van besmettingen in onze regio is wel is waar wat afgenomen maar toch geeft het Stadsloket uit: 'de nieuwe Noodverordening COVID-19 Amsterdam-Amstelland 4 november 2020'. Beperkingen vragen om onderlinge compassie, om een glimlach, een gebaar, een woord, een groet. Gebaren helpen bij het weergeven van gedachten en het leggen van contact.

Judith Gobits van de Tugelaweg schreef een gedicht:

Blij

Ontroering om een liefdevol gebaar,

een toegenegenheid, een woord,

het kleurt de dag nog urenlang,

waar was je, denk ik dan,

waar was je met je glimlach,

met je handgebaar.

De mensen lopen haastig door de straten,

de wind is koud en koud is hun gemoed,

ze zitten in zichzelf gevangen,

geen glimlach komt mij tegemoet