Bomen over rijke gedachten

Wandeling  /     Karina schrijft: 'Ga je ook af en toe een wandeling maken? Ik heb dit met mooi weer nodig, maar natuurlijk houd ik corona-afstand. De binnenstad is bijna leeg, nu zie je tenminste weer de schoonheid van gebouwen en pleinen. Onze buurttuin* is ook heel mooi, vooral omdat vele bomen in volle bloei zijn. De bloesemsneeuw begint te vallen, het wit met groen vermengt zich... .. De merel zingt een betoverende, herhalende melodie, dan mist hij, begint overnieuw en het klinkt heel opgetogen, wanneer hij weer het gehele deuntje te pakken heeft...

Herinnering /    Wat een mooie mijmering over die Italiaanse Tango...

Op de radio -a casa- hoorde ik Bella Ciao, Bella Ciao … en dát liedje* hoorde ik de eerste keer op ongeveer tienjarige leeftijd in Riccione, waar kinderen uit Oostenrijk, die moesten aansterken, heen werden gestuurd voor drie zalige weken. Voor 't eerst zag ik de zee, de volle maan erin weerspiegeld, een paar, dat in de lichtkegel van autolampen danste. Een andere nacht zag ik in de ruit van het open raam lichtflitsen. De toezicht aan de deur van de slaapzaal was net geweest dus glipte ik geruisloos op het brede raamkozijn. Wat een verrassing, vanaf de rots van het dorp verderop een prachtig vuurwerk. Toen gilde ik de zaal wakker en gingen wij al gauw allen van dit schouwspel genieten. Vanzelfsprekend de dame, die toezicht hield, vergetend, maar gelukkig was ook zij niet boos maar genoot mee...

opm. DR.  Bella Ciao is het lijflied tijdens de Tweede Wereldoorlog van de antifascistische verzetsbeweging in Italië.

Roots   /  Oh ja, het vader- of moederland, nee, ik sta daar minder bij stil dan anders, want de gehele wereld is nu door dit corona-virus geteisterd en wij hier, op het Noordelijke halfrond, mogen ons nog gelukkig prijzen, dat we van de lente kunnen genieten en dát ons troost kan bieden. Hopelijk ook een troost voor onze oude mensen in de tehuizen achter een raam. Wel heel schrijnend, wat daar gebeurd! 

Toegewijd /    Tutto bene in casa mia! Alhamdu l Illah! Ere aan God.

Gelukkig kan ik nu een dagen durende klus afronden, het uit-sorteren van mijn correspondentie sinds ik hier in NL ben, vanaf 1973, en ook nog enkele brieven van voor die tijd in Florida (een jaar) en daarvoor in Wenen. De gehele keuken-, woonkamer- en deels ook nog gang-vloer liggen bezaaid, maar nu kan ik, na personen geordend, weer inruimen. Ach, hoe vele prachtige handschriften en papiersoorten zijn nu verleden tijd... . .. Het zou zo mooi zijn, als het beide naast elkaar kon blijven bestaan: dit medium -pc- en de hand- deels ook machine- geschreven brief. Ook op de schrijfmachines zijn heel veel lettertypen! Arrivederci, ciao Karina;  We'll meet again.

.......................................................................................................................................

* Transvaalbuurt / Afrikanerplein

In 1992 maakte Karina Meister het kunstwerk met spiegels in het Kraaipan-poortje. De spiegelende keien in de straat horen ook bij het kunstwerk en creëren samen een eenheid.
Karina, geboren in Oostenrijk, woont en werkt al vele jaren in de Transvaalbuurt. Zij ziet de plattegrond van de buurt als een vis. In het gedicht ‘Wonen in het oog van de vis’ brengt zij een ode aan de buurt en haar bewoners. Beluister het gedicht:

https://izi.travel/nl/46c9-de-transvaalvis-karina-meister/nl

Beluister het lied*: https://www.youtube.com/watch?v=Lqs2oIBFPxI

https://www.youtube.com/watch?v=8y8zEzk9-A8

en beluister 5 mei 2020

https://www.youtube.com/watch?v=T5C4meGkNyc   /  Vera Lynn 1943  We'll meet again