Stenen en groen
Een van de uiterste grenzen van Oost, vormt de kop van het Java-eiland.
Hiervandaan kijk je zo op het Centraal Station.
Wij vroegen ons af of in dit verstedelijkte gebied, buurttuinen zijn.
Vanaf het nieuwe hotel Jakarta begon de speurtocht.
Tosarituin
Meteen belandden wij in de Tosarituin.
Achter een mooie stenen slangenmuur langs een aflopend pad kwamen we bij een kinderspeelplaats, met glijbaan en zandbak; omringd door bankjes.
Kleurig strandspeelgoed fleurde de boel iets op.
Ook het groen, de paarse bloemen (Echinacea purpurea) en de rode bloemen om de speeltuin.
Verder lag de tuin er verlaten bij. Geen mens te zien, geen kinderen te horen, alleen een buurtpoes die ons begroette. Vakantietijd?
Imogirituin
De volgende buurttuin richting het Azartplein was de Imogirituin.
Er is duidelijk veel uit de kast gehaald om een ontmoetingsplek te creëren.
Zelfs letterlijk, met wel drie buurtboekenkasten aan de noordzijde bij de gebouwen.
De tekst op de muur daar komt wat droevig over maar een groot wormenhotel maakt het weer goed.
De tuin, omringd door schots en scheef staande fietsen is verrassend.
Met looppaden van verschillend materiaal, keien en graniet, fonteintjes, bankjes, stoelen en picknicktafels. De variëteit aan bloemen is beperkt. Roze struiken en een enkele witte roos. Misschien is eind juli de verkeerde tijd van het jaar?
Gras
Verder valt het op het Java-eiland wat tegen wat betreft buurttuinen. De Taman Sapituin en de Kratontuin bestaan voornamelijk uit gras. De Bogortuin is meer een recreatiegebied. Hier kan gepicknicked, gezwommen en gespeeld worden.
Op internet is een interessant artikel te lezen van Anne Huying, De tuinen van het Java-eiland.
De tuinen zijn bij de bouw ontworpen door Sjoerd Soeters, als publieke tuinen met elk een thema van het seizoen. De Tosarituin als wintertuin, de Imogirituin als herfsttuin. Hebben wij wat gemist bij de Taman Sapituin? Dat zou de zomertuin zijn.
We moeten toch echt terug in de juiste jaargetijden.
