Het is niet voor niets dat er een foto van Aslan's vader in de winkel hangt, voor Aslan is de winkel a.h.w. een eerbetoon aan zijn vader - overleden in juli 2015 - en aan zijn wijze woorden . Hij gaf zijn kinderen het motto mee "Doe wat jullie kunnen, waar jullie goed in zijn ". Voor Aslan is het of zijn vader over zijn schouder meekijkt in de winkel.
Aslan's vader had vroeger een dorpswinkel in een bergdorp in Turkije, waar graanvelden en wat appelboomgaarden waren.Hoewel hij geen enkel schooldiploma had en geen vreemde talen sprak wilde hij een betere toekomst voor zijn kinderen gaan opbouwen in Europa. Hij liep naar de dichtsbijzijnde stad en verdiende daar met de sinaasappelpluk genoeg geld om een bus naar Duitsland te betalen. Zijn idee was om voldoende geld te verdienen om een tractor te betalen en dan terug naar Turkije.Hij werkte in Duitsland, Frankrijk en België voor hij bij de Hoogovens terecht kwam. Daar maakten ze hulsen voor tank kogels, zwaar werk. Toen vader het lichamelijk niet meer aankon is hij in 1990 begonnen met een groentewinkel aan het Henrick de Keijserplein. Aslan heeft bewondering voor het doorzettingsvermogen van zijn vader en de opofferingen die hij zich getroost heeft ter wille van zijn gezin.
In 1987 kwam Aslan naar Amsterdam, Madurostraat om zich bij zijn vader en de rest van het gezin te voegen, het was september en hij herinnert zich hoe verbaasd hij was dat de plantsoenen zo groen waren. Blij wilde hij daar spelen tot hij ontdekte dat er overal hondenpoep lag !
"Ik ben opgegroeid in de Madurastraat en later de Retiefstraat, ging naar de J.P.Coenenschool en Montessori College Oost, ik heb mijn wortels in Oost gevonden. Ik voel me zo veilig in Oost, zou op straat kunen wonen, ik ken hier veel mensen. Ik heb veel later een tijd in West gewoond, maar dat is niks voor mij ".
Als tiener hielp Aslan samen met zijn 2 broers in de groentewinkel van vader aan het H. de Keijserplein, maar toen ze een jaar of 16 waren wilden ze wat anders. Aslan heeft 8 jaar als politieman gewerkt en 15 jaar als taxichauffeur.
Vader vond het jammer, maar respecteerde de keuze van zijn zoons en verkocht de winkel.
Aslan " Het overlijden van mijn vader zette mij aan het denken, ik miste hem erg en wilde alsnog zijn raad opvolgen om te doen waar ik goed in ben: een winkel runnen. Ik vind het een echte buurtwinkel, mensen komen een praatje maken, het is soms té gezellig, je komt tijd tekort. Mijn klanten kring is van alle leeftijden en alle culturen uit de buurt. Ik hou rekening met de wensen van mijn klanten, sommige mensen willen mooi ogende aardbeien omdat ze daar de taart mee willen versieren, ik noem ze 'Miss Holland' . Ik heb ook aardbeien die lekker zijn maar er niet mooi uitzien: ik had er een bordje bij staan met als opschrift 'lelijk maar lekker'. Iemand heeft daar een foto van gemaakt en opgestuurd naar de VPRO gids, dat vond ik heel leuk. Mijn uitgangspunt voor de winkel is om alleen producten te verkopen die ik zelf ook graag zou eten.
Ik heb zelf 3 kinderen, mijn oudste zoon helpt nu in de winkel en ik hoop natuurlijk dat een van de kinderen de winkel ooit voortzet. Maar als ze iets anders kiezen is het ook goed, net als mijn vader wil ik dat de kinderen het goed hebben later ".
