Hella Haasse zegt in 'De tuinen van Bomarzo': 'Ik weet niet waar het heden ophoudt en het verleden begint. Niets is ooit geheel voorbij. De geschiedenis kan op duizend manieren geschreven en herschreven worden.'
Judith Gobits, die thuis aan de Tugelaweg uitkijkt op het talud van de spoorlijn Muiderpoort-Amstelstation, beseft dat ná haar verhuizing naar hier, de wind bij tijd en wijle toch van ginds waait. Zij mijmert:
Mijn tuin
* Pas op voor braam,
bamboe en dovenetel,
dat zijn de woekeraars in deze tuin.
Ze nemen ruimte in die hen niet toebehoort.
*Ruimte van vrouwenmantel,
sedum, zenegroen en lievevrouwen bedstro,
die de grond zo elegant bedekken.
Pas op klimóp tegen de stenen schuur,
laat het de dakrand niet doorboren.
*Zoals bamboe, braam en dovenetel
zo woekeren de daken.
Ze nemen ruimte in die hen niet toebehoort.
Zó woekeren de nieuwe bouwers
met de oude huizen, gebouwd voor harde
werkers en hun kroost.
*Wij gaan dit huis verlaten en ook de tuin
zal aan een ander toebehoren.
Wellicht zal dan dit kleine paradijs verdwijnen,
komen er tegels of een uitbouw aan het huis.
De woekeringen hier zijn velerlei.
*Denk dan nog eventjes aan braam,
bamboe en dovenetel,
hibiscus, lievevrouwen bedstro,
stokroos, vlier, en zenegroen,
hortensia en kamperfoelie,
vrouwenmantel, wijnruit, en azalea.
Uit haar bundel 'Gedroomd verschiet' augustus 2019 Amsterdam Oost
Dit kleine paradijs
Op het Afrikanerplein is ook een klein paradijs half verscholen achter japanse hulst, ilex-hagen. De romantisch ingang is een bloemenpoort. Vogels fluiten. Je voelt je echt in de natuur tussen geurige bloemenpracht. Fijn om er te picknicken. We ontmoeten elkaar nu op 1,5 meter afstand. Want het is corona-tijd. Mooi weer. Dit voorjaar regent het helaas weinig.
Karina Meister: 'Gelukkig heeft het de afgelopen dagen wel geregend en is het in de tuin even weer vochtig, wat je aan de planten ook goed kunt zien, ze staan fier overeind...'.
Buurtbewoners kweken in hun moestuinen kruiden, heerlijk in een gerecht, de geuren komen over de hagen van de moestuinen. Een geur roept herinneringen op. Niets is ooit geheel voorbij. Heimwee.
De echo's van het ginds zullen een rustplek vinden in het hier.
-------------------------------------------------------------------
* Aan dit combi-verhaal hebben meegewerkt de Transvaal-bewoners Judith, Karina, Jabbar, Leendert en Dineke
Liedje van verlangen door Wieteke van Dordt / tante Lien
https://www.youtube.com/watch?v=0vCkWjnZpVY
