Slaapkamergeluk op volkstuinenpark Klein Dantzig

Over het bijzondere leven op Klein Dantzig

Een verhalenclub, natuurlijk tuinieren hoe doe je dat? Meer bloemen en insecten, alles wat zo teer is dat koesteren de mensen die genieten van hun bijzondere plek.

de Amsterdamse Voorleesclub tijdens een sessie op mijn tuin in Klein Dantzig. Kees Leeuwerink leest voor uit eigen werk. Hiltje Hettema en ik luisteren aandachtig. Voor Hiltje zou dit de laatste maal zijn op mijn tuin. Zij overleed een maand later. Foto Vera Jongejan.

de Amsterdamse Voorleesclub tijdens een sessie op mijn tuin in Klein Dantzig. Kees Leeuwerink leest voor uit eigen werk. Hiltje Hettema en ik luisteren aandachtig. Voor Hiltje zou dit de laatste maal zijn op mijn tuin. Zij overleed een maand later. Foto Vera Jongejan.

Slaapkamergeluk op volkstuinenpark Klein Dantzig 

Ik zit op een bedje van slaapkamergeluk, een plantje met piepkleine blaadjes en luister naar de verhalen van Mirjam Niemans. Samen met haar, Hans van Beek en Liesbeth Hemelrijk hebben we vier jaar geleden de Werkgroep Natuurlijk Tuinieren op volkstuinpark Klein Dantzig in Park Frankendael opgericht. Voordat ik bij haar tuin kom worstel ik me door een haag van aardperenbloemen. Ik krijg een kopje geurige groene thee en Mirjam vertelt. Ze is goed te spreken over de werkgroep van nu, die enthousiast bezig is maar vindt het wel wat poeha allemaal. Je moet gewoon geen gif meer gebruiken als je je planten wilt beschermen en alle onkruid met respect behandelen. Zevenblad mag dan onuitroeibaar lijken maar je kunt er heerlijke sla van maken en vaak gaat het uit zichzelf weer weg. Ze hebben een mooi speerpuntenplan en voer dat maar uit maar blaas het allemaal niet te veel op. Er heeft vier jaar geleden een heuse revolutie plaatsgevonden op Klein Dantzig. Het maaibeleid werd aangepast. In plaats van de grasstrook langs het grachtje een paar keer per jaar volledig kaal te maaien wordt nu slechts een strookje langs het pad gemaaid. Het gras langs de gracht blijft lang en de wilde bloemen die er groeien krijgen een kans. Er ontstaat een gevarieerder, bloemrijker en insectvriendelijker begroeiing. Door het gras slechts twee keer per jaar te maaien wordt de grond verarmd en hoe armer de grond hoe rijker de vegetatie. Een aanpak, die als voorbeeld kon gaan dienen voor de privé-tuinen. Je had vroeger nog tuinen als die van de bejaarde heer Keizer, die zijn grasgazonnetje bijna wekelijks millimeterde tot verdriet van madelief en klaver. Sinds de kleine revolutie op het park zie je nu veel meer ‘wilde’ tuinen, bloemrijker en insectvriendelijker. En ook de kleine dieren kregen het beter. Er verschenen egelbruggetjes om te voorkomen dat de diertjes konden verdrinken.

Er kwamen veel meer planten en bomen, die bijen en vlinders aantrekken. Er verschenen meer nesten voor broedende vogels. Enopeens kon je in het huisje van Mirjam een klein bosmuisje zien scharrelen. Schattige beestjes, waar je gewoon mee kunt samenleven.

We hadden al de jaarlijkse plantjesdag, waar uitruil plaatsvindt van vooral kruidenplantjes. Naast het clubhuis wordt een kruidentuin aangelegd. En rond het insectenmonument bij de entree wordt het kale grasveldje vervangen door insect-vriendelijke beplanting.

Het volkstuinpark is bovenal een sociaal gebeuren.

De regels worden wat soepeler toegepast dan voorheen. Werd ik vroeger regelmatig op het matje geroepen omdat mijn  tuin wel erg aan het dichtgroeien was, tegenwoordig heet het meer een ‘schilderachtige tuin’ waar je tot rust komt. De wandelaars hebben de volkstuinen ook ontdekt. Vooral zondags is het druk. Monumentje met de theepotjes legde loodje. Wel worden sinds kort de tuinhuisjes beter in de gaten gehouden. Ze dienen goed onderhouden te worden. Het monumentale huisje met de theepotjes is nu helaas vervangen. Het was in slechte staat.

Mannenjacht

Je had vroeger ook meer handige ouwe baasjes, die je tegen een kleine vergoeding kon strikken voor onderhoud. Dat wordt steeds moeilijker, ze sterven uit. Je had Jantje en Henkie en Theo die je konden helpen. Jantje sloot bij mij nog een kacheltje aan en ik heb nog steeds eenroestig fornuisje uit Suriname. Henkie deed ook altijd van alles. Hij had van veel huisjes een sleutel en als er iemand overleed mocht hij overgebleven ouwe spullen meenemen. Die verpatste hij dan weer aan levende tuinders. Was altijd vol dynamiek. Bij Theo moest je echt zijn voor de reparaties. Theo rust nu welverdiend uit van zijn klusjes in een verpleeghuis. Mirjam had in het laatste tuinblad een column ‘Mannenjacht’. Ze is vaak op jacht naar deskundige baasjes, die goed kunnen repareren en snoeien. Er zijn er gelukkig nog een paar: Dragan, Hans en Pedro bijvoorbeeld maar de mannen zijn sowieso schaars op Klein Dantzig.

2019 oktober

Alle rechten voorbehouden

135 keer bekeken

Geen reacties

Voeg je reactie toe