Het huis met de pop die naar binnen loert

Verteller: Jaap Kamerling
Hoogeweg / Hogeweg

Wie kent niet het huis met het poppenkindje aan de Hogeweg, dat al meer dan 20 jaar naar binnen loert? Poppenmoeder Sonja Bakker kleedt haar pop elk seizoen opnieuw aan. Ik ga langs voor een praatje.

De pop die naar binnen loert

De pop die naar binnen loert

Alle rechten voorbehouden

Sonja woont al 80 jaar in hetzelfde huis, waar ze dit jaar 80 jaar geleden ook geboren werd. Zij oogt fris en charmant. Ze wandelt elke dag een uur om lekker fit te blijven. Het huis met de pop ligt prachtig in de zichtas van de Bredeweg, die met de Hogeweg wedijvert als de mooiste straat van de Watergraafsmeer.

Zo’n 20 jaar geleden was de trend om geveltuintjes aan te leggen. Sonja begon met wat plantenbakken en kwam toen op het idee van de pop, die het huis in loert. Sonja: ‘De pop is aan het kozijn bevestigd. Kinderen pakken hem wel eens op en merken dan dat de pop geen gezicht heeft. Ik was vroeger magazijnontwerpster en heb hem gemaakt van een stuk rubber en wat ouwe lappen. Ze leggen wel eens een snoepje op het bankje, waarop de pop staat. Of een papiertje met vragen als ‘wanneer gaat de pop in bad?’

Het is bijna een trekpleister geworden. Tot diep in de stad kennen de mensen het huis met de pop. Ze maken een foto. Een keer is de pop gestolen. Ik had hem aangekleed als zwarte piet. Zwart was ie niet eens. De dief liet een briefje achter ‘dat de pop racistisch was’. Flauw hoor, had dan gewoon even aangebeld, dan hadden we het erover kunnen hebben. De onverlaat is nooit gevonden. Maar over het algemeen hebben de mensen respect voor de pop hoor.

De straat heeft een brede stoep, waar je als kind leuk kon spelen. Touwtje springen, knikkeren, hinkelen, ballen, met een brandglas een stukje celluloidaanschroeien. Je ziet nog wel eens kinderen hinkelen maar het is veel te druk geworden op de stoep. Jongens rijden met hun fatbike keihard over de stoep, die niet langer veilig is. in de winter reden we zelf wel sleetje lekker hard van de Bredeweg af naar beneden. Het was toen nog niet zo druk.

De straat met z’n mooie bomen is in  al die jaren niet erg veranderd. Alleen de lantarenpalen, die hier 20 jaar geleden opeens verschenen vind ik verschrikkelijk lelijk. Van die grijze dopjes. Ik heb nog geprotesteerd bij de gemeente. We hadden dezelfde mooie klassieke lantarens als aan de Bredeweg.

Richting Hogewegpleintje zie je een lelijk noodhek voor de hoge stoeprand tegen al te snelle scooters en auto’s, dat het prachtige pleintje ontsiert. Waarom nog steeds geen reflectoren geplaatst nu er zich pas nog een jongen dood reed? Sonja koestert haar straat. Ze veegt regelmatig haar eigen stoepje schoon.

De Hogeweg was vroeger een gezellige winkelstraat. Naast Sonja d’r huis zaten een kousenreparatiezaakje en een slagerij met koeiencadavers voor het raam. Op de hoek had je de melkboer en de kapper. Even verderop de antiekwinkel van meneer Schniedewind, wiens vrouw aan de overkantgloeilampen verkocht. En dan had je de sigarenwinkel, de verfwinkel waar nu café 1900 is, hetoliemannetje verder in de straat en waar nu de juwelier zit, cadeauwinkelFantasta.

We werpen nog even een blik in het sfeervolle interieur van het huis met de trapgevel van rond 1900. Voor mij een mooi, klassieke buffetkast en een kastje met de fotootjes van Sonja en man Henk d’r twee kinderen, vier kleinkinderen en  een achterkleinkind.

Alle rechten voorbehouden

179 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Geen reacties

Voeg je reactie toe