Begin van de Wandeling
We maakten een zondagse wandeling van Park Darwin via rosarium, Fahrenheitsingel en de sportvelden van Drieburg helemaal naar de Weesperzijde, het huidige fietspad langs de Weespertrekvaart dat ooit een kinderhoofdjesweg was. Via de Duivendrechtse Brug van toen reed je met je auto zo Duivendrecht in, de Rijksstraatweg naar Utrecht.
We dachten: kom laat ons naar de overkant van de trekvaart gaan, naar de plek waar vroeger de beroemde filmstudio’s van Cinetone waren. De Jantjes, Op hoop van zegen, Ciske de rat en zelfs Karakter zijn er grotendeels opgenomen. Aan de Duivendrechtsekade. Nu is daar grand-café Cinetone. Het zag er geopend uit, de website was veelbelovend. Een gezellige drukte daarbinnen. Mis, het was een familiegebeuren, er werd collectief geschilderd (in de stijl van Bob Ross), we waren allerminst welkom. Al werd er ook gesjoeld. En een café is het al enige jaren niet meer.
Dan maar doorlopen naar de Omval, vond degene die mij begeleidde.
We raakten totaal verdwaald in de ‘halflandelijkheid’. Het lopen viel mij steeds zwaarder. De gedachte die mij bekroop was deze: ‘hier wil ik zelfs niet dood gevonden worden’. Maar een bedrijf als Chaud Devant oogt van buiten best goed; vandaag was alles dicht, dan is het nooit prettig in zo’n gebied.
Het hele gebied maakte deel uit van voormalig Stadsdeel Watergraafsmeer. In alle opzichten een gebied in ontwikkeling.
Je bent daar onder de rook van de Bijlmer bajes, de meest karakteristieke gevangenis ooit. Ook al weer verdwenen. Wat een kapitaalvernietiging! Zouden er voormalige gevangenen zijn met weemoed? Heb er een tijdje een baantje gehad. Op mijn laatste werkdag kon ik met de fiets aan de hand over het ijs van de sterk vervuilde Weespertrekvaart vanaf de Kruislaan naar mijn werk lopen. Even was het heel erg koud. Kom daar nog ‘ns om!
We kwamen voorbij behuizingen die bij het complex hoorden.
Kop van de Weespertrekvaart
Zomaar ineens kwamen we terecht bij nieuwe luxe vrijstaande, wat protserig ogende huizen die aan dezelfde trekvaart staan en die er allemaal totaal verschillend uitzien, ook qua materiaalgebruik. Zelfs een opvallend koloniaal ogend blauw huis. De huizen gaven mij licht vervreemdende gevoelens. Had hier vroeger niet het clubhuis van de Hells Angels gestaan? En was dit terrein niet ooit rijk geweest aan woonwagens? Ik ken de gemeenteambtenaar die daar destijds nog vorm aan gegeven heeft. Zoals het er nu uitziet voel je je eenzaam. Wat doen die huizen daar? Toen die gedachte mij bekroop zag ik de toepasselijke straatnaam: Solitudopad (solitudo=eenzaamheid, alleen zijn). Er is daar ook een grachtje met een enkel jacht: Haven Vrijzicht heet het groots.
Even verderop de Solitudolaan. Daar is hoogbouw. En verder nog de Lindenhoeveweg met een nieuwe taartpunt flat, genoemd naar een andere buitenplaats daar (op een 19e-eeuwse kaart staat: Lindenhove; op grond van gemeentelijke informatie lijkt het te gaan om dezelfde buitenplaats als Solitudo, die in dat geval dus een andere naam kreeg). De Lindenhoevestráát heb je er ook, om het lastig te maken; ze leren het nooit die straatnaam bedenkers. Wat moet het hier gaan worden? Een parel? Volgens de projectbeelden (8 bootjes in het haventje) een lustoord vol bomen. Nu lijkt het er niet fijn. Dit is de z.g. Kop van de Weespertrekvaart.
Intussen is er al wel een ambassade gevestigd, zie ik op de elektronische kaart: die van Estland (“We zijn geen Baltisch land”, zeggen ze daar, “maar een Noords land.”).
De brug van metrostation Spaklerweg heet sinds 2018 Solitudolaanspoorbrug.
Maar er komt een fietsbrug èn een wandelbrug over de trekvaart heen, vanaf Amsteldorp; ooit was hier een pontje. Er zijn geruchten over afbraak van een deel daarvan (Tuindorp Amstelstation?) en vervanging door hoogbouw. Ook rond het Amstelstation komt nog nieuwbouw. Waarlijk grootse plannen.
We kwamen al wandelend uit op de Spaklerweg. Links aan de overkant ligt de nieuwe woonwijk Het Amstelkwartier, waar ooit de gemeentelijke rioolwaterzuivering was. Op het gesaneerde terrein van de Zuidergasfabriek is nu van alles te doen.
Restaurant George Marina
Gelukkig, aan de Spaklerweg was eindelijk riante horeca te vinden: George Marina. Met uitzicht op de Amstel. Waar de Weespertrekvaart met een bocht onder een hefbrug door in de Amstel uitmondt. Wat een restaurant! Echt groot. En niet aan de prijs. We mochten gezien het tijdstip en onze avondplannen volstaan met 2 Irish coffees. Hadden we wel verdiend. Ik moest denken aan vliegveld Shannon in Ierland; daar is het drankje bedacht. Het vliegveld was toen nodig als tussenstop naar de VS. En populair door die koffie. Heb in die wereld ooit mooi gefietst.
We konden er goed praten over het leven.
Het was een leerzame middag geweest.
Nu via de Rusthofstraat terug naar Park Darwin waar mijn fiets is.
Jan Dijk
