Van de week hebben we een kerstboom gekocht. Vroeger kocht je ze langs de straat bij een kerstbomenverkoper. Hoeveel verkopers stonden er wel niet in Oost? Tegenwoordig kopen we hem bij de Praxis vlak achter ons huis met airmileskorting.
Zoals ieder jaar mag hij nog niet naar binnen. Dat mag pas vlak voor de kerst. Het liefst zou ik hem de avond voor de kerst neerzetten, maar dat is wat onpraktisch. Nu staat hij nog op het balkon met de stam in een emmer water.
Toen ik 54 jaar geleden mijn eerste kerstboom kocht zag je nog geen nordman sparren, roken de kerstbomen echt naar kerstbomen en vielen ze uit vanaf de eerste dag dat ze in de kamer stonden. Hoe heerlijk rook de boom als je de kamer binnen kwam en helemaal als er echte kaarsjes in brandden die wat warmte verspreidden en zo de geur van de boom 'losmaakten'.
Met de boom op het balkon dacht ik aan de grote doos die dezer dagen van zolder gehaald wordt. Gevuld met versieringen die in de loop van mijn huwelijk steeds meer in aantal werden. Toen de kinderen nog klein waren mochten ze ieder jaar elk een dingetje voor de boom kopen. Naar eigen,meestal kleurrijke, keus. Nu koop ik al jaren niets meer bij.
De basis van deze verzameling ongeregeld komt van mijn Oma van moederskant. Opa en Oma vierden ieder jaar kerstmis bij hun dochter in Brabant. Nu ik net getrouwd was had ik vast nog niet zo veel om in de boom te hangen redeneerde Oma en ze gaf mij al haar bontgekleurde kerstspullen. Dan zou mijn boom niet zo leeg zijn.
Later kwam kerstversiering in één kleur in de mode. Heel chic. Eerst zilver en later ieder jaar een andere kleur. Aan die mode heb ik nooit meegedaan met mijn doos vol kleurtjes en herinneringen. Mijn boom is nooit trendy geweest en zal dat ook nooit worden, want wat is er mooier dan een boom vol herinneringen, zoals het vogeltje zonder staart, de jachthoorn die niet meer toetert, het kerstmannetje dat altijd omvalt, het wit porseleinen engeltje en kaboutertje door de kinderen uitgezocht, een handgesneden houten paardje en draaimolentje dat mij zoon uit Duitsland meebracht en nog zoveel meer. Helaas met steeds minder spulletjes van Oma. Ze zijn zo oud dat ze langzaamaan stuk voor stuk vergaan.
Opa en Oma worden nog vaak genoemd in de familie, maar aan het einde van het jaar denk ik extra vaak aan ze.
15 december 2019.
Zie ook: https://geheugenvanoost.amsterdam/page/82527/kerstboom
© Corrie Groen.
