Wat een speelruimte hadden wij als kinderen hier... Wonend aan de ventweg, dan een plantsoen, op sommige plaatsen onderbroken met vrije betegelde pleintjes met banken. Op deze plek speelde zich heel wat af. Schooltje spelen, springen met het grote springtouw en dan maar erin springen soms met drie, vier tegelijk. Stand aan de wand voor Annie enz. Veel vriendinnen en andere kinderen bijvoorbeeld van Ceramplein, Haroekoestraat, Soerabajastraat, Bataviastraat. Wat altijd geweldig was diefie met verlos. Dan rende de hele troep achter elkaar de grote ronde: Soembawastraat, Ceramplein, Haroekoe-straat en dan weer met je tong op je schoenen terug naar de Insulindeweg waar de banken het buut waren. We waren gezegend met zo'n ruimte als speelveld.
Wat ook altijd leuk was: Vader en Moedertje tussen de bosjes, die waren ruim gepland zodat je altijd plek had voor de slaapkamer, de keuken en de woonkamer. Er hingen altijd een soort peulen aan die takken in de zomer. Die kon je goed gebruiken in de keuken. Goed dat er nooit iemand van de gemeente is langs geweest anders hadden we daarvoor op ons kop gehad.
In W.O II hebben we altijd buiten kunnen spelen. Nooit een Duitser gezien. Alleen één keer reden er ineens tanks met de Grüne Polizei bij ons op het laatste stuk van de Insulindeweg. Ze richtten de lopen op de huizen. Dat was eng. Ik was niet buiten maar mijn moeder en ik stonden in de buurt van de ramen en konden het zien. Ze gingen snel weg. Ik geef nog wat namen van vriendinnen en meisjes: Hennie Gerrits Soerabajastraat, Greetje Brohm Insulindeweg, Ria Brummer Insulindeweg boven het caf'é 3 hoog, Antje Colijn en Jetty Cohen. Volgende keer ga ik verder. Joke Blom-van Donselaar 18-05-2017