Gedurende de time dat ik in NZ , Australia en nu weer in NZ heb gewoond heb ik veel van the Nederlandse taal verloren, so ik maak gebruik van the internet Bing Translator and hope dat het niet uit komt as "double Dutch".
Terwijl ik zocht op het internet voor een foto van de Insulindeweg, vond ik uw website. Wow het was fantastisch om alle reacties te lezen De herinneringen die terug kwamen.
Hi, mijn naam is Rudi Beentjes, ik was ongeveer 1 jaar oud toen mijn ouders verhuisden van Castricum naar de Indische buurt, Insulindeweg 37-1 en ik heb daar gewoond tot ik verhuisde naar Nieuw-Zeeland, April 1957, 59 jaren geleden.
Mijn moeder, mvr Beentjes - Huigen was de lokale vroedvrouw en voor degenen die zijn geboren in de Indische buurt vanaf dat jaar, werden waarschijnlijk bijgestaan door mijn moeder bij het aangaan van deze wereld.
Sommige namen werden genoemd, namen die ik nooit kan vergeten, ze waren mijn playmates terwijl ik opgroeide op de Insulindeweg. Dries en Janus Voogt, hun zuster Nelly, mijn vriend Jaap Spoelstra die een hoog ongeveer twee of drie appartementen van de hoek bij de spoorlijn woonde, de vriend van mijn broer Peter, Bob Tops, die een hoog boven de Voogt's woonde. Joop Steenbergen die kort na de oorlog met een doos sigaren aan kwam, ons allemaal aandringen om er een te proberen. We deden dat, zij hadden een hele vieze smaak, dus een trekje was genoeg, en op hen uit elkaar trekken vond dat ze waren gemaakt van papier dat op zijn best in tobaco SAP gedrenkt had.
Janie van der Vegt en haar ouders die boven ons woonden 3 hoog. De Golhof-broers die onder ons woonden. Jan Diks die naast ons woonde, 35-1. Ik denk dat het de somer van 1953 was dat Jan en ik hitch hiked door Duitsland, stopped in Zwitserland voor een paar weken en dan over de mounten range naar Frankrijk en vervolgens naar Spanje. Een andere naam die ik herinner is Dik Ridderbos, maar ik denk dat hij in de Sumatra straat woonde
Op een gegeven moment, ik denk over 1949-1950, een man kwam in ons leven. Hij probeerde to create, in ons, an interest in sport, particularly running, ik denk nu dat het waarschijnlijk was omdat afgezien van een paar van Bata sportschool schoenen geen andere kosten of apparatuur vereist. Eerst enkele dachten dat zijn motieven niet honerable waren, of hij knew dat of niet, weet ik niet, maar hij did not show it. Ik geloofde hem geguine en dat zijn doel was om ons ervan te weerhouden de straten zwerven in de avond en geef ons doel. Hij was er elke avond weer het toelaat, bovenkant van de insulindeweg.
Ik herinner me een avond, nadat ik niet had kunnen deel nemen voor een paar weken, ik struk een probleem, kramp in de onderbenen, halverwege door de afstand die weliswaar 2.5k uit de 5 kilometer. Hij was met ons op zijn fiets. Dus als ik struk het probleem, hij was er en ik kreeg te horen te liggen gezicht beneden op het gras en hij begon te werken op mijn benen. Nou ik denk dat ik leerde wat toture zou kunnen zijn. Hoewel ik bezig was met het graven van een tunnel naar china met mijn blote handen, toonde hij geen genade, maar ik denk dat I finished the distance.
Ik herinner me de driedaagse bus reis hij organiseerde voor ons naar Duitsland, Dec 1953, verblijf in Jeugdherbergen, de bus was vol met jongens uit de Indische buurt. Het volgende jaar een bus reis naar Parijs. Van dan af verloor ik aanraking met hem en de meeste van het team omdat ik mijn leger opleiding moest doen.
Een paar jaar geleden bezocht ik de Indische buurt en de Insulindeweg via Google earth. Wat een disappiontment, de plaats en straat zijn unregocnizable. Erger nog, ik zie vrouwen die hun gezicht bedekken. Allemaal bracht tranen in mijn ogen. Ik had eindelijk een kans om de reis te maken to revist de plaats waar ik ben opgegroeid, maar het bestaat niet meer. Goed veronderstel ik dat is live.
Met dit send ik my sincerest groeten naar iedereen die mij nog herinnert.
Rudi Beentjes (now Benjes ) email, rudibenjes@gmail.com
