Elisabeth de Boer Suesan
Frits Slicht
Tante Betje
Op de hoek van de Reitzstraat (33 huis) en de Christiaan de Wetstraat zat het snoepwinkeltje van Tante Betje. Zo noemden we haar. Je kon daar al voor een ‘halvie’ iets kopen (een ‘halvie’ is een halve cent!).
Betje van Geldere-Velleman was getrouwd met Benjamin Velleman. Benjamin was broodbezorger van beroep. Benjamin kwam uit een gezin met 21 kinderen.
Voor een cent kreeg je twee koningsbroodjes. Dat waren kleine vierkantjes, oranje koekjes waren dat, meer een soort blokjes. Die waren echt hartstikke lekker. Ik denk dat ze maar 1 of 1 ½ cm waren, misschien wel iets groter. Eigenlijk was het meer een soort snoepje dan een echt koekje. Het was gemaakt van oranje kokos.
Bij Tante Betje kreeg je voor een cent ook een toffee. Die toffee zat in een soort pakketje verpakt. Als je dat openmaakte dan zat daar een nummertje in. Met dat nummertje kreeg je dan iets gratis. Meestal was dat iets kleins. Een heel enkele keer kreeg je ook wel een grotere prijs.
Betje was een joodse vrouw. Ik denk dat ze ongeveer 1.65 meter groot was. Of ze getrouwd was, weet ik niet. Wij kinderen kwamen voor de snoep. De hele etalage lag vol. Zodra wij binnenkwamen in haar winkeltje, kwam zij van achteren.
Behalve snoepjes per stuk, verkocht ze ook ‘ons werk’. Zo verkocht ze bijvoorbeeld chocolaatjes per ons. Ze had dus niet alleen kinderen als klant.