Mijn ouders en ik woonden op het ‘fluwelen eindje’ van de Dapperstraat, daar waar geen markt is, naast de brandweerkazerne. Als we logees hadden schrokken die wakker als ’s nachts het brandalarm afging en de grote deuren zich openden, zelf waren we er zo aan gewend dat we gewoon doorsliepen.
Ik ben geboren in 1932 in de crisistijd, mijn vader- van oorsprong trappenmaker - ging failliet met zijn bouwbedrijfje. Ik was de jongste uit het gezin met 4 kinderen en werd ‘het crisiskind’genoemd. Kort na mijn geboorte schopte ik de waskom omver terwijl de vroedvrouw mij verschoonde en die grapte toen “ dat noemen ze een crisiskind”.
Vanuit ons huis konden we zien hoe het Muiderpoortstation gebouwd werd, wij speelden met de bouwmaterialen. Mijn vader had verstand van bouwen en noemde de Dapperbuurt altijd ‘roofbouw’ en dat bleek toen ook wel: door de bouw van het station verzakten de huizen. Omdat mijn vader door zijn werkloosheid vrij tijd had werd hij voorzitter van de speeltuinvereniging “Muiderpoort”. Ze hadden een gebouwtje in de Domselaarstraat waar ze van alles organiseerden. Zelf was ik lid van de toneelclub, maar ik durfde het podium niet op , geen groot succes dus. De dames Pessaro leidden het toneelclubje, ik mocht ze graag. Ook hen heb ik na de oorlog nooit meer terug gezien.
Ik vond het wel fijn om te dansen en ‘trad op’ voor mijn grootvader die in de Pieter Nieuwlandstraat woonde, grootmoeder vond het maar zo zo. Zij was een moeilijke vrouw die na het overlijden van grootvader in 1944 onder ons kwam te wonen. Mijn moeder had het zelf aangehaald omdat ze zag dat grootmoeder dreigde te verkommeren, maar grootmoe was gewend om de baas in huis te zijn. Bij het minste geringste stootte zij met haar stok tegen het plafond om mijn moeder te commanderen. Na de oorlog zei de toenmalige huisarts tegen mijn vader; ‘je kan kiezen, je vrouw wordt opgenomen of je moeder’. Toen heeft vader ervoor gekozen dat grootmoe in het bejaardenhuis kwam.
Voor en tijdens de oorlog was dokter van Minden onze huisarts, een Joodse man die zeer geliefd was bij zijn patiënten. Hij heeft er voor gekozen om zich bij zijn Joodse patiënten te voegen en is vrijwillig naar de Hollandse Schouwburg gegaan. Voor die tijd kwam hij persoonlijk bij zijn patiënten langs om afscheid te nemen, zo ook bij ons. Nog hoor ik mijn moeder – helemaal ontdaan – tegen mijn vader roepen : “O Tinus, hij is naar de Schouwburg gegaan, kan jij niets doen ? “.
Tijdens de manifestatie ‘namen en nummers’ heb ik geprobeerd hem te vinden om een naambordje voor hem te maken om hem te eren. Ik wist zijn adres niet, maar de meeste artsen woonden in de Oosterparkbuurt, echter ik heb hem niet gevonden.
Het toneelclubje van de speeltuinvereniging Foto is genomen voor het verenigingsgebouw in de Domselaerstraat, omstreeks 1938. De vader van Dora zit helemaal rechts, de dames Pessaro staan op de 3e rij. Door: Fotograaf Onbekend
Lees verder door aan te klikken:
[ http://www.geheugenvanoost.nl/101071/nl/uitzicht-op-het-muiderpoortstation ]