Rome-Amsterdam: tussen de jonge Romein, geboren onder de rook van het Vaticaan en de atheïstische Amsterdamse uit het rooie Oost, bestaat een hemelsbreed verschil. Hun dochter Margherita Pasquini is zich innerlijk bewust van deze radicale diversiteit. Zij vertelt: "Mijn moeder heeft mijn vader in Rome ontmoet. Hij viel op blonde vrouwen. Het was wederzijds liefde op het eerste gezicht. Ze zijn getrouwd en nog steeds samen. Natuurlijk was zijn roomse familie fel tegen een dergelijke verbintenis: ‘Niet eens in de kerk trouwen!’" De jonggehuwden woonden in Trastevere, de Jordaan van Rome. Margherita werd daar in 1962 geboren. In ‘Olanda’ was veel werk en dus verhuisde het gezin in 1965 naar Amsterdam.
Margherita: "Mijn vader las mij, toen ik kleuter was, voor uit de ‘Goddelijke Komedie’ van Dante. Dat werd een inspiratiebron voor mij. Vader had ook heimwee naar zijn Trastevere. Daar vloeide ons vaak heen-en-weer-reizen uit voort." De opvoeding was streng. "Mijn Eerste Communie heb ik in Rome gedaan. Dat wilde mijn vader. Een oude non gaf mij de benodigde godsdienstopvoeding. Dagen in een klooster. Op het communiefeest was ik bruidje in een wit, kanten jurkje. Te frivool volgens de non." In de jaren van hippie en punk bezocht puber Margherita het vrijgevochten Amsterdamse Barlaeusgymnasium. Haar verwarring over behoudend of progressief denken vergrootte zich. Margherita Pasquini werd schrijfster. Terwijl zij aan de UVA Russisch en filosofie studeerde, ontplofte dat kruitvat van tegenstellingen in een duivels vuurwerk. Het kreeg zijn neerslag in haar derde boek ‘Ook de hel went wel’. In dit boek verhaalt hoofdpersoon Norma over helse, wellustige gebeurtenissen, gekenmerkt door contrasten: kwaad en haat tegenover goed en liefde.
(* een Chinees gezegde)
