Rumuz

Mijn Rumuz zoon heeft epilepsie. Zijn ziekte begon bij hem toen hij drie jaar was. We hebben echt moeilijke dagen gehad want hij moest steeds naar het ziekenhuis. Toen hij wat ouder werd, begon hij met school. Hij ging eerst een jaar naar een Islamitische school in Oost. Hij moest een paar keer medicijnen gebruiken op school maar de juf wilde de medicijnen niet op school geven. De medewerker van de directeur heeft toen een school voor mijn zoon in Haarlem gevonden, de Waterlelie. Op en dag gingen ze met de school op schoolreis en daar is Rumuz op zijn hoofd gevallen. Hij werd meteen naar een ziekenhuis gebracht in Haarlem. De leraar belde ons op om te vertellen dat onze zoon in het ziekenhuis lag nadat hij op zijn hoofd was gevallen. We waren erg geschrokken en gingen meteen naar het ziekenhuis. Toen we daar aankwamen, lag mijn zoon te slapen, hij had gips om zijn nek. De dokters zeiden dat zijn nek gebroken was. Ik was erg bang. Het was een hele nare dag voor ons. Een paar uurtjes later was hij wakker. Hij begon te praten en draaide zijn nek. We riepen meteen de dokter. Toen hij zag dat Rumuz zijn nek draaide, was hij erg verrast. En wij ook. Er bleek niks met zijn nek aan de hand te zijn. Het was een vergissing van de dokter. Mijn zoon bleef nog een week in het ziekenhuis en daarna mocht hij weer naar huis. De busreis elke dag naar de school in Haarlem was vermoeiend voor Rumuz en hij kreeg epilepsieaanvallen in de bus. Daarom heeft mijn man een school in Amsterdam voor hem gezocht. Mijn man vond eerst een school in de Watergraafsmeer, achter de Hema. Nu gaat mijn zoon naar een school in Noord. Hij heeft nog steeds epilepsie. Wij hopen dat hij ooit weer beter wordt. Ik hou heel erg van mijn zoon.