Mijn vader was vroeger inspecteur van de vakgroep reinigingsbedrijven. In de winter was hij een keer uitgegleden in de sneeuw, daarom lag hij op bed. Er belden twee glazenwassers aan om kolen te gaan pikken aan de Kruislaan. Dat deden we in de oorlogstijd. Mijn vader kon niet mee, dus vroegen ze mij. Ik was daar erg handig in. Zeker één keer per week ging ik op de fiets naar de Rietlanden. Daar was een spoorwegemplacement met wagons vol kolen. Bij elke trein stond een Duitser met een geweer. Maar ik had kolen ontdekt achter een hoge muur door op mijn fiets te gaan staan. Vanaf de weg was er niets van te zien. Als ik kolen ging pikken bij de Rietlanden klom ik altijd via mijn fiets op de muur, daarna takelde ik de fiets met een touw (om het zadel en het stuur geslagen) omhoog en liet hem aan de andere kant weer zakken. Zo was ik helemaal uit het zicht. Dan vulde ik een lege juten zak vol met kolen. Ik takelde kolen en fiets vervolgens weer over de muur naar de andere kant en sprong via de kolenzak op de bagagedrager weer op de grond.
Aan de Kruislaan viel die dag niets te halen en ik nam de glazenwassers mee naar de Rietlanden. Daar waren ook geen kolen, maar er was wel een grote schuur waar vrachtwagens konden lossen (een dok). Ik klom daarin en vond loszittende planken die we loswrikten met een ijzeren staaf. Daarna kwamen er hele balken los. Met een enorme berg hout kwamen we thuis. Later zeiden de glazenwassers tegen mijn vader: “We dachten dat je dochter een dame was, maar het is een polderkerel." Het grappige is dat ik later getrouwd ben met een Polderman.
------------------------------------------------
Op 13 december 1944 werd Keesje door een Duitse soldaat doodgeschoten toen hij op de Rietlanden kooltjes zocht. Als herinnering werd vlak na de oorlog op de plaats waar Keesje viel door liefdevolle buurtbewoners een kruis getimmerd, met zijn naam en een aandoenlijk gedicht.
Onder dit verhaal staan diverse reacties met foto's e.d. Wel hiervoor even naar beneden scrollen.
Johan van Biemen, destijds vriendje van Keesje, heeft zijn herinneringen aan Keessie opgeschreven. Om die te lezen klik op Keessie