Jaap Meents
Frits Slicht
Na de meer klassieke kleding en Amerikaanse sportkleding kwam het “house- gebeuren”. Wij waren de eersten op de Dappermarkt die met housekleding stonden. We hadden in die tijd contact met een Turks winkeltje met een atelier. Zij gingen die kleding voor ons maken. Die eerste dag met housekleding was een heel gebeuren. Het begon allemaal als normaal, uitpakken en de stal opbouwen. Maar wij, Jol en ik, vielen nogal op omdat we allebei ook van die housebroeken hadden aangetrokken.
Onze hele stal lag vol met van die broeken. Collega’s lachten ons uit: “Wat moeten jullie nou met van die pyjamabroeken.” Maar het liep allemaal echt heel goed.
Dat Turkse zaakje zat trouwens in de Wibautstraat. Het was eigenlijk meer een stomerij dan een winkel. Onder die stomerij zat een klein atelier, in de kelder. De eigenaar van dat zaakje heette Mehmet. Hij maakte ook van die shirtjes voor bodybuilders voor ons.
Mehmet was echt een hele snelle werker. De ene dag gaf je door dat je zoveel van dit en dat wilde hebben, de andere dag stond hij dan om negen uur op de markt met de spullen voor ons. Die hadden dan ’s nachts keihard doorgewerkt met een mannetje of drie, vier. Die zaten dan aan één stuk door achter hun machines. Het was prima spul dat ze maakten en het verkocht prima.
Maar ook daar kregen we weer te maken met concurrentie. Er werd van alles nagemaakt. Ook daar zijn we toen uiteindelijk mee gestopt.
Het was zo langzamerhand tijd om iets heel anders te gaan verkopen op de markt. We wilden de kaartenhandel in.
-------------------------------------------------
Dit is verhaal nr. 24 uit een serie van 34 verhalen verteld door Jaap Meents.
Voor verhaal nr. 25 ga naar Niet zomaar kaarten'
Wilt u een overzicht van al zijn verhalen klik dan linksboven op de naam van de verteller Jaap Meents.