Via de Ornsteinstraat kwam je op de Kamerlingh Onneslaan en daar ligt het Frankendaelpark met het volkstuinencomplex Klein Dantzig. De Kamerlingh Onneslaan was heel druk en ik vond het altijd eng om over te steken. Dan ging ik wel met opa en oma maar toch. Graag gingen we daar wandelen door Klein Dantzig.
Misschien een kinderlijk idee maar volgens mij was het park veel groter. In mijn herinnering scheen ook altijd de zon. De sloot was dus veel breder dan nu. Op een keer liepen we daar en ze hadden net de sloten uitgebaggerd. Een oude hak lag tussen het slip. Opa vond het een leuk ding en nam het mee. Mijn vader heeft het in de haard uitgebrand en nu nog staat de hak als sier in de huiskamer op een grote dekenkist. Als ik die hak zie denk ik aan de goede tijd op Klein Dantzig.
Ik denk dan ook aan de flamingo’s die daar waren. Ik ben er redelijk van overtuigd dat er op Klein Dantzig flamingo’s waren. Ik vraag me wel af waar de flamingo's stonden in Klein Danzig. Als ik er langs kom tuur ik nog altijd op zoek naar de dieren. Er waren ook pauwen. In de Ornsteinstaat, waar mijn opa en oma woonde, kon je de pauwen horen.
Over gekke vogels gesproken. Prachtig dat er ooievaars overwinteren. Ik mis dan de flamingo's maar Klein Dantzig ziet er nog steeds zo uit als ik het ken uit mijn jeugd. Met het water en de typisch geknotte wilgenbomen.
