Nog meer herinneringen aan de Indische Buurt (17)

Poolse paarden
Aan de Borneokade kwamen wel eens bootjes (coasters) van Poolse origine volgeladen met paarden die uit het ruim gehaald werden. Sommige over een brede loopplank en andere middels laadbomen en een soort broek (tuig) dat de paarden aankregen. Nog weer andere werden in een soort bak gedreven die door een hijskraan omhoog gehesen werd. Nadat ze op de kade verzameld waren werden zij naar het abattoir gedreven in groepjes van tussen de 10 en 15 stuks.

Scharensliep
Er kwam ongeveer eens keer per jaar een scharensliep door de straat. Of hij met een handkar of een bakfiets kwam weet ik niet meer. Wel dat hij de slijpsteen liet draaien met zijn voeten zoals vroeger naaimachines (trappend). Hij belde overal aan en riep naar boven: “Scharensliep!! heeft u nog messen of scharen te slijpen?” Hij sleep zelfs bijlen. Ik heb hem na 1955 niet meer gezien.

Vissen aan zee
Ik moest wel eens met vader mee naar de pier in IJmuiden om te gaan vissen. Van huis uit lopend of met de bus naar station Muiderpoort, daar op de trein naar het CS. Daar overstappen op een andere trein naar Haarlem (ander perron) en in Haarlem weer overstappen op de trein naar IJmuiden-Haven. Al met al een reis van ca. 2 uur en dan ’s avonds weer terug: hetzelfde procédé. Thuis gebakken platvis (bot, schol, schar) warm op brood. Je kon niks meer: het enige wat je nog wilde was: zo snel mogelijk naar bed, zo moe was je!

Geluidsbarrière
Rond m’n veertiende (1959) begon ik bij m’n eerste baas in de Houthaven. Daar lagen allemaal dekschuiten. Het was 12 uur ’s middags en we hadden schaft (etenstijd). Terwijl we ons brood zaten weg te kauwen klonk er opeens een luide knal in de lucht die op het water en op de dekschuiten weerkaatste. Dat herhaalde zich tot 3 x aan toe. Ik dacht dat ze aan het schieten waren of zo. Ik vertelde het m’n vader en die zei:”Nee, dat is het niet! Het zijn straaljagers die door de geluidsbarriere gaan”. Kaboem, bom-bom-bom tot 3 x aan toe, ongeveer 50 dekschuiten maal 3. Het leek wel Oud&Nieuw.

Broodbeleg
Het gebeurde wel eens dat er een periode van armoede was en dan moest ik van mijn moeder naar de slager voor een boodschap (ik was ongeveer 7 jaar oud). Ik moest dan varkensvet halen zodat mijn moeder er jus van kon maken. Het werd dan thuis in blokjes gesneden en uitgebakken, er bleven dan kaantjes over in de juspan. Het overgebleven vet (reuzel) werd op brood gesmeerd i.p.v. margarine en de kaantjes met zout en peper op brood gegeten als beleg terwijl ze nog warm waren. Nou!! Het sneetje brood was gauw op!!

Hetzelfde met schelvislever (gekookt) en hom en kuit (gebakken). Menig jong volwassene staat nu raar uit z’n ogen te kijken en met z’n oren te klapperen (Gatverdarrie! Bah, vet!). Toen wist je niet beter; gebakken lever, niertjes, bloedworst gebakken op brood. Vooral in de winter met z’n kou. Het werd bijna uit m’n moeders handen getrokken! En na het eten ’s middags weer de straat op, verder spelen met een volle buik. ’s Zomers had je bramenjam (zelfgemaakt) of appelstroop en frambozenlimonade, maar het kwam op!

••••••••••••••••••••••••••••••••••

► Nog meer herinneringen aan de Indische Buurt◄

11 - Over muggen, geluidsoverlast en hechting in het Burgerziekenhuis
12 - De kersttijd in mijn jeugd
13 - Over militairen van Zeeburg, ontploffingen in de kruitfabriek en gastarbeiders
14 - Over het badhuis, de kapper, Zonnestraal en oliebollen
15 - Over Kamp Zeeburg, Zomerlust en konijnen
16 - Over huisartsen, kippenbruggetje en ijstijden
17 - Over Poolse paarden, de scharensliep en kaantjes
18 - Over kalk en levertraan, snert en asfalteren
19 - Over een dagje uit, reclamevliegtuigen en gratis vis
20 - Over Kersttijden, luchtfietsen en schoolreisjes