Mijn herinneringen aan de Indische Buurt (09)

Over tanden trekken en fietsen in het Flevopark en naar Waterland.

Zeeburg, Indische Buurt
Polderweg. Op de achtergrond de Bonifatiuskerk - ± 1950 .<br />Foto: Beeldbank Amsterdam

Polderweg. Op de achtergrond de Bonifatiuskerk - ± 1950 .
Foto: Beeldbank Amsterdam

Alle rechten voorbehouden

Ik ben geboren in de Indische Buurt en heb daar gewoond tot mijn 21e. Mijn herinneringen heb ik op papier gezet.

------------------------------------------

Klik rechts (icoontje) bovenaan op de foto en de foto wordt vergroot weergegeven.

Polderweg
De Polderweg was vroeger vanaf de Linnaeusstraat tot het Muiderpoortstation aan de spoorzijde links van de vroegere G.V.B. garage en de oude melkfabriek met kolen sintels bedekt. ’s Winters had je daar over de hele lengte kermis, de dames moesten daar in die tijd niet met witte schoenen lopen, want dan zouden de schoenen wel van kleur veranderd zijn, van wit naar zwart.

Tanden trekken
Geen tandarts nodig ! Gezien mijn leeftijd gebeurde het wel eens dat ik mijn tanden en kiezen wisselde. Ik weet nog goed dat een van mijn voortanden loszat maar er niet uitviel. Ik bleef er last van houden. Mijn vader pakt z’n vistas haalde er vissnoer uit, maakte er een lus in (schuiflus), schoof het over de losse tand en maakte het aan de andere kant de lijn vast aan de kamerdeurkruk. Ik moest aan de andere kant van de kamer gaan staan. Voor ik wat kon zeggen gaf hij een klap op de deur waardoor hij dichtsloeg. Ik stond met open mond en was stomverbaasd. Ik keek naar m’n vader, maar m’n tand en later kiezen was ik kwijt.

Ongeluk met de fiets
Het Flevopark had een paar laantjes, weggetjes, die een toplaag van grind hadden. Ik mocht op een gegeven moment van een medeleerling daar op z’n racefiets rijden. Het was op het weggetje van het hek naar het gemaal. Het ging lekker totdat ik een bocht wou nemen, het was of ik op knikkers of kogeltjes reed, plof daar lag ik op de grond. Ik kon gelijk naar een dokter om die steentjes uit m’n knie te laten peuteren.

Fietsen naar Waterland
Ik zou eens een kijkje nemen op de Oranjesluizen. Dus dat vertelde ik aan mijn moeder. Het was mooi weer, woensdagmiddag. Ik pakte mijn fiets en reed naar de sluizen. Daar was niet veel te zien, dooie boel. Ik ging maar verder langs de dijk: Durgerdam, Uitdam, Kinselmeer enz. Uiteindelijk kwam ik in Volendam terecht en toen terug via Monnikendam, Waterland, het Schouw naar Amsterdam Oost waar mijn moeder stond te wchten. “Waar was jij nou ?”, vroeg ze. Nou zei ik: “In Volendam”. Ze werd me toch kwaad, ik was ± 13 jaar.

••••••••••••••••••••••••••••••••••

► Mijn herinneringen aan de Indische Buurt◄

01 - Mijn jeugd in en om de Soembawastraat
02 - Verstoppertje spelen en brandhout zoeken
03 - Het noodziekenhuis en de rijdende pont
04 - Over buiten spelen, kattenkwaad en vliegtuigen
05 - Over vrijbankvlees, winkels en het siphongemaal
06 - Over film kijken, hout snijden en koerende duiven
07 - Over pinkelen, kerstbomen en leren lezen en schrijven
08 - Over bramen plukken, wielerwedstrijden en jongensland
09 - Over tanden trekken en fietsen in het Flevopark en naar Waterland
10 - Over fietsen langs het Amsterdam Rijnkanaal en de pietenzuster

Alle rechten voorbehouden

3311 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Flevopark met gemaa - 2010 l .<br />Foto: Frits Slicht

Flevopark met gemaa - 2010 l .
Foto: Frits Slicht

Alle rechten voorbehouden
Anneke Koehof

Mijn herinneringen aan de Indische Buurt

Ik deel dagelijks verhalen van de website naar onze FB-pagina, maar van de verhalen van Bertus (1944-2014) geniet ik extra, misschien omdat ze uit de Indische Buurt komen, waar ik zelf ben opgegroeid. En toch herkenbaar voor iedereen! Eigenlijk zijn het geen verhalen maar losse herinneringen, door Bertus op papier gezet en door Jo Haen geredigeerd en min of meer in een logische volgorde geplaatst. Juist deze losse herinneringen zijn zo bijzonder om te lezen en zo gaat het in je hoofd toch ook? Je komt van het een op het ander, maar bij al deze herinneringen zeg ik : "O ja, zo was het, ik was het bijna vergeten..."

Blijf genieten!