Mijn herinneringen aan de Indische Buurt (7)

Over pinkelen, kerstbomen en leren lezen en schrijven

Zeeburg, Indische Buurt
Soembawatraat - 1983 .<br />Foto: Beeldbank Amsterdam

Soembawatraat - 1983 .
Foto: Beeldbank Amsterdam

Alle rechten voorbehouden

Ik ben geboren in de Indische Buurt en heb daar gewoond tot mijn 21e. Mijn herinneringen heb ik op papier gezet.

------------------------------------------

Klik rechts (icoontje) bovenaan op de foto en de foto wordt vergroot weergegeven.

Naar de kapper
Mijn eerste bezoek aan de kapper op de hoek Ternatestraat/Soembawastraat om mijn haar te kortwieken verliep problematisch. Je moest op een hoog stoeltje zitten en je kreeg een wit laken over je heen geslagen. Hij pakte een schaar en kwam naar je toe, zelf was hij ook in het wit, wat ik associeerde met een dokter. Ik was bang dat hij mij wat aan ging doen dus protesteerde ik. Met veel moeite kon hij z’n werk doen.

Kerstbomen verzamelen
In de Soembawastraat werden voor de jaarwisseling elk jaar de kerstbomen verzameld. De bedoeling was een vuurtje te maken maar de berg bomen werd zo hoog (tot de 1e etage) dat de politie en brandweer gewaarschuwd werden, dus helaas geen vreugdevuur.

Pinkelen of pullen
Op straat speelden we pinkelen of pullen, met een kleine en een grote stok. De kleine stok moest je op een putdekstel leggen, een handbreedte over laten steken en met de grote daar een tik op geven. De kunst was om de kleine stok zo ver mogelijk door de lucht te laten vliegen. Een ander moest hem dan ophalen en dan kon je de andere jongens die zich verstopt hadden aftikken. Er zijn toen heel wat ruiten gesneuveld.

Buizerd
Het was februari 1953. ’s Morgens op weg naar de Niasschool nam ik de route Niasstraat Boetonstraat langs mijn opa en oma naar het Javaplantsoen. Toen ik net de hoek omsloeg van de Soembawastraat naar de Niasstraat kwam er wat tegen mijn hoofd aangevlogen. Het bleek een buizerd te wezen die niet meer kon vliegen door de storm. De dakpannen van de huizen in de Niasstraat vlogen als confetti in de rondte. Het was een wonder dat er zo weinig mensen gewond raakten door het rondvliegende puin.

Leren schrijven
Op de Niasschool in de eerste klas leerde ik schrijven in blokletters en in schuinschrift. Je begon eerst met lei en griffel. Als dat goedging dan ging je verder met inkt en kroontjespen onder leiding van juf Bakkenis. De juf zal blij geweest zijn dat we zover waren want de griffels sneuvelden bij bosjes, al gebeurde er ook met pen en inkt wel eens wat. Als je b.v. je pen te diep indoopte kreeg je een grote inktvlek op je papier.

Indonesische collega
Een collega van mijn vader kwam wel eens op visite. Hij was net als mijn vader militair en chauffeur. Hij woonde met zijn gezin boven de drogist. Ik dacht op 2 hoog. Dama’s heette hij. Hij was Indonesier en zij Surinaamse. Oma was in die tijd ongeveer 60 jaar. Ik weet nog de namen van de kinderen: Oonky, de oudste dochter, Priscilla en hun broertje Jony. Af en toe werd je uitgenodigd mee te eten. Het was was echt Indonesisch. Echt lekker maar onderop een hele lepel sambal. Als je dat in je mond kreeg kwamen de tranen in je ogen. Je wist niet waar je het zoeken moest.

••••••••••••••••••••••••••••••••••

► Mijn herinneringen aan de Indische Buurt◄

01 - Mijn jeugd in en om de Soembawastraat
02 - Verstoppertje spelen en brandhout zoeken
03 - Het noodziekenhuis en de rijdende pont
04 - Over buiten spelen, kattenkwaad en vliegtuigen
05 - Over vrijbankvlees, winkels en het siphongemaal
06 - Over film kijken, hout snijden en koerende duiven
07 - Over pinkelen, kerstbomen en leren lezen en schrijven
08 - Over bramen plukken, wielerwedstrijden en jongensland
09 - Over tanden trekken en fietsen in het Flevopark en naar Waterland
10 - Over fietsen langs het Amsterdam Rijnkanaal en de pietenzuster

Alle rechten voorbehouden

3702 keer bekeken

4 reacties

Voeg je reactie toe
Anneke Koehof

Mijn herinneringen aan de Indische Buurt (7)

De kapper op de hoek Soembawastraat/Ternatestraat moet Postma zijn geweest.

Wij kwamen er ook omdat het een Friese familie was en mijn (2e) moeder was ook een Friezin. 

Als er een Fries in de kapsalon kwam werd het gesprek in die taal gevoerd. Dat kon niet iedereen waarderen, want als niet-Fries voelde men zich dan buitengesloten.

Later wilde ik er niet meer naartoe, want volgens mij had hij maar één coupe, door ons genoemd coupe Postma.

Mijn vader, die elektricien was, repareerde nogal eens een en ander voor de kapper, zoals de tondeuse.

Volgens mij zijn ze later naar Friesland teruggekeerd, ik weet dat een van de kapperszonen, Tjerk, naar Emmeloord is gegaan. Hij zong in het Lemster Kozakkenkoor met de daarvoor zo typische hoge kopstem. Ik meen ook dat een andere zoon toen is geëmigreerd naar Canada. 

Het stukje over de Buizerd is hilarisch te noemen maar zeker waar!  We woonden aan de rand van Oost en daar hadden de buizerds hun habitat.  Je zag ze en je hoorde hun geluiden (mouwen) boven onze daken.

Dit speelde zich zeker af rond 1 februari 1953. 

Anneke Koehof, 2013

Het is vandaag precies 65 jaar geleden dat dit gebeurde. Ik herinner me nog dat het zó hard stormde dat de dakpannen door de lucht vlogen. Ik moest op weg naar en van school vlak langs de gevels lopen. Code ROOD, nooit van gehoord, je ging gewoon. Het nieuws druppelde via de nieuwsdienst binnen maar omdat nog bijna niemand t.v. had was het onwerkelijk. Later waren er op school inzamelingen van kleding en dekens. Alsof de mensen iets hadden aan onze oude dekens, die dun waren, want rijk hadden wij het niet bepaald. Leest u in dit verhaal van Bertus van Vliet (helaas overleden) nog eens de alinea over de BUIZERD... dat is nog eens wat anders dan een dakpan!

 naschrift geschreven in 2018 !

 

 

Anneke

Re: Re: Mijn herinneringen aan de Indische Buurt 7

Ferry Demas:
Anneke Koehof:De Ind- Surinaamse familie die je beschrijft kende ik ook. Die woonden onder de familie De Ruyter.Ze hadden ook nog een dochter die NIna heette. Volgens mijn gegevens is zij helaas overleden.
Beste Anneke,
Ik ben een familielid,2e zoon, gelukkig leeft mijn zus Nina nog, al sinds eind zestiger jaren in Zwitserland, maar een groot gedeelte van de familie is wel overleden en allemaal betrekkelijk jong,
Mijn ouders, Onkie en haar 3 jongste kinderen, mijn broer`s John, Frank, zijn allemaal overleden.
Ik persoonlijk heb Bertus van Vliet ook nog gekend en zijn broer en ouders, wij kwamen als kleine jongens bij hun thuis omdat onze pa`s collega`s waren. Veel weet ik er niet meer van die tijd, was veel te jong. Weet wel dat mijn zusters ooit een poging hebben gedaan om de broers dansen te leren en lagen wij dubbel van het lachen achter de bank. Dat waren echt leuke avonden. Af en toe zit ik op deze site en toevallig kwamen jullie namen mij bekend voor dus dacht even reageren, Ruud Koehof is een gabbie van me uit het Ajax Home!

Beste Ferry,
Wat leuk een reactie van je te krijgen en gelukkig te horen dat Nina nog leeft. Ik was verkeerd ingelicht. Was zij het die met bloemen bij het OLVG stond? Ik schrik wel als ik lees hoeveel familieleden je al hebt verloren! Met Ruud Koehof had ik toevallig net een mailwisseling, de wereld is klein. Ik wens je het allerbeste!

Ferry Demas

Re: Mijn herinneringen aan de Indische Buurt 7

Anneke Koehof:
De Ind- Surinaamse familie die je beschrijft kende ik ook. Die woonden onder de familie De Ruyter.
Ze hadden ook nog een dochter die NIna heette. Volgens mijn gegevens is zij helaas overleden.

Beste Anneke,

Ik ben een familielid,2e zoon, gelukkig leeft mijn zus Nina nog, al sinds eind zestiger jaren in Zwitserland, maar een groot gedeelte van de familie is wel overleden en allemaal betrekkelijk jong,
Mijn ouders, Onkie en haar 3 jongste kinderen, mijn broer`s John, Frank, zijn allemaal overleden.
Ik persoonlijk heb Bertus van Vliet ook nog gekend en zijn broer en ouders, wij kwamen als kleine jongens bij hun thuis omdat onze pa`s collega`s waren. Veel weet ik er niet meer van die tijd, was veel te jong. Weet wel dat mijn zusters ooit een poging hebben gedaan om de broers dansen te leren en lagen wij dubbel van het lachen achter de bank. Dat waren echt leuke avonden. Af en toe zit ik op deze site en toevallig kwamen jullie namen mij bekend voor dus dacht even reageren, Ruud Koehof is een gabbie van me uit het Ajax Home!

Anneke Koehof

Mijn herinneringen aan de Indische Buurt 7

De Ind- Surinaamse familie die je beschrijft kende ik ook. Die woonden onder de familie De Ruyter.
Ze hadden ook nog een dochter die NIna heette. Volgens mijn gegevens is zij helaas overleden.